Korea - dag 3

Vandaag staat 'het andere' paleis op het menu, maar omdat de eerste Engelse rondleiding pas om 11:00 is, gaan we voor de laatste van de middag, en 's ochtends: shoppen!!

Om de dag te beginnen eerst maar eens de straat overgestoken voor een bezoek aan 'Coffee and Bakery', met allemaal lekkere broodjes in de etalage. En zowaar, het blijkt inderdaad een heuse bakkerij, met allemaal lekkere broodsoorten, en een alleraardigst espresso-apparaat.

Toen we driekwart verorberd hadden, en de rest in zakjes gestopt hadden, zijn we in de metro gestapt. Bij Myeong-dong uitgestapt om yens naar wons om te wisselen, en door de -verder niet bijzondere- wijk Chungmuro naar de beroemde Namdaemun markt gelopen.

De Namdaemun is zoals het boekje het omschrijft: 'The biggest traditional market in Korea, selling all kinds of daily goods. Opening hours are different for every shop.'

Hier hoopten we veel traditionele (markt) dingen te zien, en misschien zelfs een leuke nieuwe bril te kunnen scoren voor Anna. Korea staat namelijk ook bekend om zijn brillen: export product nummer drie, na auto's (Hyundai, Kia) en telefoons/elektronica (Samsung/LG).

Nou. De markt was om eerlijk te zijn een beetje teleurstellend. Groot is hij zeker, het zijn veel winkeltjes. VEEL winkeltjes. Goedkoop nep-bont en andere smakeloze kleding, en alles wat de Action, Xenos, Wibra en Zeeman voeren, maar dan in duizendvoud. Goedkope troep in oude, niet mooie gebouwen. Hutje-mutje volgepropt, nog van het concept: als ik maar veel voorraad heb, dan verkoop ik vast ook veel. Iemand nog interesse in een telefoon met krulsnoer?

Desalniettemin, met koffie (triple-shot americano en een chocolademelk) zijn we geslaagd, met bril niet. Een Koreaans montuur kost tussen de 15000 en 30000 won, en glazen hetzelfde, een totaal dus van tussen de 22 en 44 euro. Er zijn ook mooiere kwaliteit brillen en glazen, maar dan stijgt de prijs al snel naar Nederlandse hoogten. We snappen waarom de Amerikaanse bloggers zo lyrisch zijn, aangezien de prijzen van brillen daar blijkbaar tussen de 250 en 450 dollar liggen... Hoe dan ook, weer hebben een brillenwinkel of tien van binnen gezien, maar steeds was het het net niet, of net wel, maar dan zaten we meteen aan de Nederlandse prijzen (zonder Nederlandse garantie ;)). We hebben dat dus maar even gelaten voor wat het is.

Zonder bril of andere zooi, maar ruim voorzien van respectievelijk cafeïne en suiker, zijn we richting het Gyeongbokgung paleis gegaan. Toen we aankwamen was net de 'wisseling van de wacht' begonnen! We hebben even staan kijken met het spektakel met mannen met opplak-snorren en -baarden, en luid trom-geroffen en ander ceremonieel vertoon.

Toen dat afgelopen was hadden we nog zo'n anderhalf uur voor de Engelse rondleiding, en nog niet gegeten. Eerst dus maar eens op zoek gegaan naar een lekker lunchje.

Op goed geluk de wijk ingelopen, en daar kwamen we 'city noodles' tegen. Niet heel groot, maar wel schoon, gerund door een drietal Koreaanse huismoeders (zo zagen ze er tenminste uit), en het meest professionele keukengereedschap wat we in de keuken zagen was een pan van het formaat waar een doorsnee Nederlands gezin boerenkoolstamppot in zou maken.

We hebben een kimchi summer radish bibimbap en een noodle soup with dumplings besteld. En... het was HEERLIJK! Originele Koreaanse smaken, goed in balans. Pittig, maar niet op een manier dat er spontaan vlammen uit je mond komen als je praat, maar net genoeg om je bij de les te houden. Moeilijk om uit te leggen hoe lekker iets is, maar we hebben ons buikje rond gegeten!

Toen terug naar het paleis voor de rondleiding. De gids was en wat oudere, Koreaanse dame die goed verstaanbaar Engels sprak, en in tegenstelling tot de gids van gisteren, wat minder feitjes spuide, maar meer verhalend over de koning, de koningin, de geschiedenis van Korea, de gebouwen en de taal, en ook een stukje over de toekomstige restauraties van deze plek vertelde. Het uur vloog om, en we zagen mooie plaatjes, die we dan ook prompt vastgelegd hebben op de gevoelige plaat!

Wat het paleis inhoud kan ik kort over zijn: de Koreanen hadden een paleis (Zie het verhaal van gisteren), en toen bouwden ze er nog één, maar dan 1000 meter verderop. Zelfde bouwstijl, zelfde soort 'troonzaal' met dezelfde stijlelementen, zelfde verwarmingstechniek, dezelfde schilderingen en versieringen, zelfde kleurgebruik, zelfde stenen brug over en zelfde soort lege rivier, en ook hordes van dezelfde Koreaanse meisjes in Koreaanse traditionele kledij die 'fotoshoots' voor wat wij dachten hun facebook aan het houden waren.

Na de rondleiding zijn we niet lang blijven plakken... Eerst maar eens langs huis voor dikkere sokken (het was toch wel erg fris namelijk), en door naar Itaewon shopping street. 'Very international 1.4km long shopping street, aimed at all kinds of foreigners'.

Nou, dit was op zijn minst hilarisch! Pizza, pasta, wijn, clubs, shot-bars. Spaanse, Italiaanse, Engelse, Japanse, Mexicaanse, Franse, Amerikaanse en ga zo maar door eettentjes. Zelfs een heus glamping-restaurant, waar je op Fatboys zit en eet bij het licht van een olielamp.

Al wandelend herkende Anna een Engelse pub die genoemd was in één van de boekjes, de Rose & Crown. Die werd 'niet eens heel slecht' genoemd, en we waren al wat hongerig, dus wij naar binnen.

Het viel ook alleszins mee! De muziek paste niet echt, maar de inrichting was leuk. Er hangen tv's met sport en een (elektronisch) dartbord. Op de kaart staan allerlei internationale bieren en pub-food. We zijn uiteindelijk voor de enige twee Koreaanse tapbieren gegaan, een bittere, amberkleur en een lange blonde.

Ook met eten hebben we de gok gewaagd, een hamburger en shepherds pie, en die waren eigenlijk verbazend goed! (Rund)vlees of hamburgers in Japan zijn er voornamelijk in twee soorten, verschrikkelijk duur of verschrikkelijk vies. Deze was geen van beide! Ook de shepherds pie was erg lekker, ondanks dat ze zich niet heel strikt aan het officiële recept gehouden hebben.

Met een volle buik de rest van Itaewon shopping street afgelopen. Het zag er allemaal erg leuk uit, maar omdat het toch maandagavond is, waren veel café's en clubs leeg.

's Middags hadden we het plan gemaakt om deze avond een jazz-café op te zoeken om onder het genot van een biertje een beetje te relaxen. Het café lag op een klein half uur lopen van het metrostation bij ons appartement, en was waarschijnlijk open... Toen we met dat vooruitzicht vlakbij ons appartement uit het metrostation stapten, hebben onze vermoeide benen voor ons de plannen aangepast naar een drankje en snackje van de 7/11, en een muziekje uit de bluetooth speaker die in het appartement staat ;)

Morgen de excursie naar de DMZ, dus na dit verhaal geschreven te hebben, zijn we lekker in bed gekropen na en dag van veel indrukken.

Korea - dag 2

Goedemorgen Seoul! We waren allebei gisteren toch best wel gaar, dus hebben heerlijk geslapen. De dag van te voren hadden we al gezien dat op de begane grond naast een 7/11 ook een aantal koffietentjes zaten.

Bij degene die we er het leukst uit vonden zien zijn we neergeploft voor een warme chocolademelk, (slappe) koffie, een ham en ei(ersalade)broodje en een “honey toast”. Wat ik verwachtte dat een lekker stuk toast met honing zou zijn (ook volgens het plaatje) bleek een stuk toast met honing te zijn dat verdween onder de poedersuiker. Ook niet vies, maar wel heeeeeeel zoet!

Als eerste op de agenda voor vandaag stond een wandeling over een stuk van de oude stadsmuur. Rondom het oude centrum van Seoul ligt namelijk een bijna 19 kilometer lange stadsmuur. Die is in de 14^e eeuw gebouwd en heeft sindsdien veel meegemaakt: verstevigd, verhoogd, grotendeels gesloopt tijdens de Japanse kolonisatie en Koreaanse oorlog en uiteindelijk weer opgebouwd. Op dit moment staat zo'n 70% van de muur weer.

Omdat we de hele 19 kilometer toch wat te enthousiast vonden besloten we 2 stukken te doen (de muur is in verschillende stukken opgedeeldmet daarbij beschrijvingen van de route en geschiedenis). De wandeling begon heel erg wisselend: soms waren we omringt door natuur maar vaak door een mengeling aan huizen (hoogbouw, laagbouw, netjes, vervallen, oud, nieuw, alles door elkaar). Ook de muur was erg wisselend. Door alles wat hij al meegemaakt heeft is de muur verschillende keren herbouwd. En dit viel te zien!

De Koreanen staan bekend om hun 'snel, snel' filosofie. Dingen moeten zo snel mogelijk gedaan worden. Dat zie je op heel veel plekken terug: in het verkeer, bij winkel personeel, etc. En soms lijkt dat helaas ook te gebeuren in restauraties. Ja, de muur is gerestaureerd, maar erg origineel ziet het er niet meer uit. Aan de andere kant geeft het ook wel inzicht in de geschiedenis van de muur (en de verschillende bouwstijlen die in de loop der tijd gebruikelijk waren).

Het tweede deel van onze wandeling was duidelijk afgetekend. Hier stond namelijk een militair checkpoint waar we onze gegevens moesten achterlaten voordat we verder mochten. Vanaf dat stuk van de muur is namelijk ooit een aanslag gepleegd op de president door Noord-Koreaanse infiltranten. Sinds die (mislukte) aanslag is dat gedeelte van de muur lange tijd gesloten geweest. In 2007 werd het mogelijk om ook weer over dat stuk van de muur te wandelen, mits je je dus aan bepaalde regels houdt.

De aanwezigheid van prikkeldraad, beveiligingscamera's, een overdaad aan personeel en wachttorens met gewapende militairen zorgden ervoor dat er een aparte, drukkende sfeer hing. Aangezien de muur zelf verder niet erg anders was en we ons toch niet helemaal gemakkelijk voelden besloten we dat het tijd was om door te gaan met ons programma.

Nou zal ik bekennen dat ik de tijden van de rondleidingen in de paleizen door elkaar had gehaald in mijn hoofd en het fijn was dat Siebrand wel aan het opletten was, want daardoor waren we precies op tijd voor de rondleiding in het Changdeokgung paleis!

Het was heel goed dat we de rondleiding deden, want als we daar in ons eentje hadden rondgewandeld hadden we waarschijnlijk binnen een kwartiertje weer buiten gestaan. Niet dat het geen mooi paleis was, maar de gebouwen leken allemaal veel op elkaar en we vonden het eigenlijk nogal nietszeggend. Nu zijn wij in Kyoto natuurlijk nogal verwend met een overdaad aan verschillende paleizen en tempels, dus misschien zijn we daarom niet zo snel meer onder de indruk. Het grootste verschil vonden wij dat in Japan niet alleen de paleizen en tempels goed onderhouden zijn, maar ook de interieurs en tuinen ook. Het complete plaatje klopt dus. Hier waren de gebouwen best mooi, maar ze waren van binnen zo goed als leeg en stonden in een grote modderplas.

(alhoewel ik moet zeggen, dat nu we de foto's terug kijken, ik er toch een aantal erg mooie plaatjes tussen vind zitten!)

Hierna zijn we de Buckchon Hanok wijk ingelopen. Hier had ik van te voren erg goede dingen over gelezen. Het zou een wijk zijn met een hoop mooie traditionele huizen en leuke winkelstraten. De winkelstraten hebben we gevonden: veel leuke winkeltjes en kraampjes met heerlijke snacks. De Koreanen, in tegenstelling tot de Japanners, snacken namelijk erg graag op straat. En daar hebben wij ook gretig aan mee gedaan! Dit keer met een heerlijke spies met stukken kip en lente-ui, die besmeerd was in een zoet pittige saus.

Helaas viel het traditionele huizen gedeelte van de wijk wat tegen. Er waren er zeker wel wat, en ze waren ook wel mooi, maar het waren en niet zoveel en ze stonden tussen allerlei andere gebouwen in. Aan de hand van de beschrijvingen die ik online gelezen had dacht ik dat het net zoiets zou zijn als de Gion wijk in Kyoto. Een complete wijk in oude bouwstijl, dat was dus helaas niet zo.

Omdat we het daar wel gezien hadden en het nog wat te vroeg was voor het eten zijn we de eerste beste bar ingedoken die we zagen. Dit was een redelijk obscure kelderkroeg waar grote borden kip geserveerd werden en het kleinste biertje een halve liter was.

Lichtelijk beschonken gingen we op zoek naar een eettentje waar we goede recensies over gelezen hadden. En die recensies logen niet! Het restaurant was compleet leeg, maar we zijn toch gaan zitten en kregen allerlei heerlijks voor geschoteld.

De plakjes rundvlees op onze borden zijn nog zo goed al rauw en de ronde steen was gloeiend heet. Zo kon je dus je eigen vlees bakken! Superleuk en super lekker!

Na een uitbuikmomentje met een kop koffie was het tijd voor het avondprogramma. Op zoek naar een makgeolli bar! Via een website van buitenlanders die dit drankje graag drinken belanden we uiteindelijk bij een bar vlak naast ons appartement! En dat was maar goed ook, want we bestelden per ongeluk een grote makgeolli.

Wat dit inhield? Een theeketel vol!

Het drankje ziet er wat raar uit (wit en ondoorzichtig) en ruikt wat muf, maar smaakte eigenlijk best lekker. De omschrijving die het dichtst bij komt is een fris, lichtzoet drankje met een prikkeltje, een beetje als een dun yoghurtdrankje.

Na een halve ketel (4 à 5 kopjes per persoon) opgedronken te hebben besloten we dat het wel genoeg was voor vanavond. We hadden de volgende dag immers ook weer een hoop op het programma staan: de Namdaemun markt, het Gyeonbukgung paleis en de Itaewon wijk.

Korea - dag 1

Yes! Eindelijk vakantie! De tassen zijn ingepakt, en om acht uur vertrekt de trein vanuit onze woonplaats. Ondanks dat het minder dan twee uur vliegen is, is het totaal van de reis toch best pittig. Om half vijf 's middags dat stappen we uiteindelijk ons (air-bnb) appartement in Seoul binnen.

Een tikkie moe en hongerig, omdat de lunch een beetje tussen de wal en het schip is blijven steken, zijn we eerst even naar de 'tea leaf and coffee bean' gegaan, pal tegenover ons appartement.
Een 'bean coffee', chai latte, broodje tonijnsalade en en bagel met cream cheese, en twee heerlijke fauteuils in een starbucks-achtig interieur. Het smaakte ons goed, en ondanks dat de warmte, heerlijke stoelen en gevulde maag ons uitdaagden om het avontuur even uit te stellen voor een dutje, stonden we een half uurtje later toch weer buiten in het koude Koreaanse winterweer. Een illusie armer weliswaar, 'bean coffee' is niet zoals verwacht zwarte koffie van bonen, maar een zeer zoete koffie, door de melk blanker dan de gemiddelde Koreaan.

We hebben op deze eerste dag even bewust niets anders dan reizen en ons appartement vinden gepland. Even vrij dus! Op goed geluk de 'Insa-dong' straat ingewandeld, vlak naast ons appartement. Dit is Seoul's bekendste winkelstraat, en echt superleuk! Allerlei verschillende soorten winkels, wel redelijk toeristisch, maar heel origineel en authentiek. Prijzen ook erg normaal, en overal kraampjes met eten en andere snuisterijen, en in een winkelhofje een heel zoet liefdes-wens-plaats met duizenden liefdeswensen. Niets gekocht, al heeft Anna wel een leuk horloge gezien.

Aan het einde van de Insa-dong ligt de Cheonggyecheon, Seoul's bekendste beekje. Meer dan dat is het ook niet, een klein stroompje water verpakt in beton.

Mooi verpakt weliswaar, maar na een korte wandeling zijn we terug naar het Noorden de 'Avenue of Youth' ingedoken.

Rond half zeven op zoek gegaan naar een restaurantje. Seoul gaat, net als veel plaatsen in Japan, vaak de hoogte of de grond in. Wij vonden behalve veel westerse eettenten (pasta, pizza en hamburger zijn erg populair...) een kelder waar ze maar twee gerechten hebben: Korean BBQ en Budae jjigae... en de Korean BBQ was op!

In de tafel zit en gaspit, en daarop kwam een hete pan met heerlijke pittige soep met ramen, smack/ham en andere leen-ingrediënten. Echt zoals de maaltijd ontstaan is na WO II. Daarnaast allerlei bijgerechten, onder andere Kimchi, iets wat we deze vakantie zeker vaker gaan tegenkomen! Heerlijk!

Daarna zijn we, toch vermoeid van de reis, lekker terug gegaan naar ons appartementje. Eerst nog even een take-out koffie en rozemarijn-lavendel-nogwat thee gehaald bij één van de vele, hippe koffietentjes die Korea rijk is. In het appartementencomplex zit een 7/11, deze convenience-keten doet het blijkbaar ook hier erg goed. Hier nog wat late-night snackjes gehaald, om nog even lekker in het appartementje te hangen.

De koffie was wat slap maar verder prima. De thee was minder geslaagd: hij rook naar Italiaans eten! Conclusie: rozemarijn is geen goed idee in thee

On de dag af te sluiten hebben onze zelf-gemaakte reisgids bestudeerd: een wandeling over Seoul's oude stadsmuur, Paleis Changdeok, Bukcheon Hanok Village en 's avonds op zoek naar Korea's beroemde drankje staan op de planning voor morgen...

Maar eerst, genieten van een groot een zacht westers bed!

Vakantie!

Inmiddels is het voor mij 7 maanden geleden dat ik voor het eerst in het vliegtuig naar Japan zat, en voor Anna is het ook al een klein half jaar geleden. In deze tijd hebben we veel mooie dingen gezien, terug geweest om onze woonkamer en keuken af te maken, maar vooral veel en hard gewerkt. Hoog tijd voor.... VAKANTIE!!!

Vakantie wordt in Japan ever meer als privilege dan als recht gezien, het heeft dus nogal wat regelwerk en tact gekost, maar uiteindelijk is het gelukt! We hebben een week vrij, en zijn vandaag naar Seoul gevlogen!

Daarom beloven we plechtig dat we enorm van onze tijd in Zuid-Korea gaan genieten, en het verslag, dat volgt later! Met een beetje geluk gaan we schrijven over de paleizen, markten en stadsmuur van Seoul, de DMZ tussen Zuid- en Noord-Korea, 24 uur in een boeddhistische tempel en de mooiste plekjes van Gyeongju en Busan!

Tot snel!

A&S

Meer familie bezoek!

Inmiddels ook alweer zo'n 3 maanden geleden maar omdat het leuk is om herinneringen op te halen: het bezoek van mijn moeder in Kyoto!

Op 28 januari kwam ze aan in Japan voor een bezoek van 12 dagen. Ik had die ochtend eerst Japanse taalles, dus ik ontmoette haar daarna op station Kyoto. Aangezien ik uit ervaring weet dat je na de vliegreis vaak nogal brak bent hadden we de eerste dag geen grootste plannen.

Toch is het wel leuk om op de eerste dag wel iets speciaals te doen en ook om zoveel mogelijk zonlicht te vangen (helpt met de jetlag). Dus na een snelle hap in station Kyoto zijn we naar Nijo kasteel geweest.

Hier was ik al wel eerder geweest, maar het blijft een schitterend kasteel om doorheen te wandelen en de tuinen zijn in elk seizoen weer anders! Ik geloof dat mijn moeder wel een stuk of 20 foto's gemaakt heeft van alle mooie schilderingen en versieringen die over het paleisterrrein verspreid waren. En zeker met haar camera kon ze erg mooie detailfoto's maken!

Nadat we lekker hadden rondgewandeld besloten we nog even wat lekkers te eten en drinken in een theehuis op het paleis terrein. (Super leuk! Vorige keer was het theehuis dicht, dus dat had ik nog niet eerder gedaan!)Het theehuis was niet zo groot, maar had dankzij de open schuifdeuren schitterend uitzicht op een deel van de paleistuin en dankzij de verwarmde vloerkleden waar we op zaten kregen we het toch niet koud.

Omdat het toch wat fris begon te worden en het nog wat te vroeg was om te gaan eten zijn we eerst langs huis gegaan. Daar konden de tassen uitgepakt (wat een leuke dingen kwamen daar uit! Allemaal heerlijke Nederlandse dingen en een superleuke Minionspuzzel die Siebrand voor me had gekocht en die mams had meegenomen) worden.

De eerste avondmaaltijd in Japan kan natuurlijk niets anders zijn dan... Sushi! Voor de verandering zijn we eens naar een andere 100yen sushi keten gegaan dan we normaal doen. Alhoewel de tempura garnalen daar lekkerder waren dan bij de keten waar we normaal heen gaan vonden we de sushi bij onze vaste tent toch het lekkerst.

De volgende dag hadden we nog niet echt plannen en aangezien het ontzettend baggerweer was besloten we maar iets binnen te gaan doen. Ik was eigenlijk nog in geen enkel museum in Kyoto geweest. Hoogste tijd daar iets aan te veranderen! Dus vertrokken we in de stromende regen naar het Kyoto Nationaal Museum. Dat was in een schitterend modern pand gevestigd maar viel ons eigenlijk wat tegen. Ze hadden een heel uitgebreide en wisselende collectie (alles van zwaarden tot vazen tot kimono's tot boeddha beelden) maar doordat ze al die verschillende dingen wilden laten zien voelde het heel gefragmenteerd. Je liep van kamertje naar kamertje en in elk kamertje was weer iets compleet anders te zien.

Alhoewel de regen niet minder werd besloten we even snel over te steken naar deRengeo-in. Deze tempel staat bekend om de 1001 standbeelden die in de centrale hal staan. Waar we alleen overheen hadden gelezen was dat het 1001 standbeelden van dezelfde godin zijn.. En niet alleen dat maar ze hebben ook allemaal dezelfde houding en zo goed als hetzelfde uiterlijk! Leuk om te zien maar niet heel variërend dus.

Aangezien het nog niet zo laat in de dag was besloten we nog even te gaan winkelen. Nou zit er vlakbij ons huis een heel groot winkelcentrum, de Aeon mall. Dus daar zijn we even lekker doorheen gewandeld om te kijken of we alvast wat leuke souvenirs konden scoren voor mijn mams om mee terug te nemen naar Nederland. Uiteindelijk niets gekocht, maar het was leuk om winkels + mensen te kijken. Toen we uitgekeken waren was Siebrand ook zo goed als klaar met werken dus pakten we de bus zodat we gezellig met zijn drieën in Kusatsu konden eten.

En toen was het al weekend, dus kon Siebrand gezellig met ons mee leuke dingen doen! Siebrand had een tijd terug al iets gelezen over een interessante tempel, deEnryakuji tempel, dus leek het ons leuk om daarheen te reizen en die te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan: we pakten de trein naar Kyoto, daar een tweede trein naar een klein station vanaf waar we met een klein treintje naar een nog kleiner stationnetje gingen.

Daar vlakbij zou er een kabeltreintje de berg opgaan naar het terein van de tempel. Alleen.. Reed die helemaal niet in de winter! Tenminste, dat was onze conclusie nadat we bij een compleet afgesloten station aankwamen en we de borden vertaald hadden (lang leve Google Translate!). Na een korte poging om te kijken of we op een andere manier de berg op konden komen besloten we dat we dan maar iets anders gingen doen: de Fushima Inari shrine bezoeken!

Deze was zoals altijd heel druk, maar ook heel mooi!

Mijn moeder is een schat, maar een logeerpartij van 10 nachten is toch wat veel! Dus had ze van tevoren al geregeld dat ze een paar nachten in Kyoto zou slapen. Op zondag gingen we dan ook eerst even haar spullen naar haar appartementje (vrijwel op de Nishiki markt, super locatie!) brengen voordat we naar het startpunt voor ons plan van de dag gingen: een wandeling langs het Philosopher's path.

We begonnen met wandelen vanaf station Keage dus voordat we bij het Philosophers path belanden kwamen we eerst nog langs een reeks tempels. Aangezien mijn moeder nog niet tempelmoe was zijn we daar nog een aantal van ingeweest en dankzij het schitterende weer was dat absoluut geen straf.

Het plan was om samen met Siebrand en mijn moeder te gaan eten bij een ramen tentje waar ik ook met mijn vader was geweest, Hinode Udon. Helaas bleek die dicht te zijn op zondagen! (had ik compleet overheen gelezen in de lonely planet...) Gelukkig bleek een tentje in de buurt ook prima sandwiches en curry's te hebben en kwamen we dus niets tekort.

Met een ronde buik konden we dan eindelijk beginnen aan het eigenlijke doel van onze wandeling: het Philosophers path!

Alhoewel het niet helemaal het juiste seizoen was voor deze wandeling (het pad is het mooist in de herfst en de lente) was het nog steeds een schitterende wandeling, zeker door een uitstapje naar de Honen-in.

Nadat we met zijn drieën heerlijke yakatori hadden gegeten (waaronder eentje van kipgehakt die gedoopt moest worden in rauw ei. Klinkt misschien wat raar, maar was heel lekker!) namen we afscheid van mijn mams, die gelukkig al genoeg plannen voor de komende dagen had gemaakt!

Op woensdag ontmoette ik haar aan het eind van de middag weer bij station Kyoto, zodat we daar even snel een hapje konden eten en ze me kon vertellen over wat ze allemaal gedaan had de afgelopen dagen.

Ze vertelde me dat ze op maandag naar de Kiyomizu-dera tempel was geweest

Vanaf daar was ze via de oude Gion wijk naar de Chion-in tempel gelopen. Daar ben ik nog nooit geweest, maar te horen aan haar verhalen moet ik daar zeker een keer heen!

Dinsdag was het tijd om Kyoto even te verlaten, toen was ze namelijk naar Nara geweest!Daar had ze een aantal erg leuke foto's van de hertjes gemaakt en de grote tempel bewonderd.

Eenmaal bijgekletst en uitgegeten was het tijd voor onze avondplannen: naar een Japans badhuis. Alhoewel ik nog steeds de Nederlandse sauna lekkerder vind was het badhuis waar we waren erg mooi en was het erg gezellig. (Het grote verschil is wat mij betreft dat een Japans badhuis erg op functie gericht is. Je wordt heel ontspannen helemaal schoon, maar daarna valt er ook niet zoveel meer te doen. Bij de Nederlandse sauna kom je om een dag(deel) heerlijk te ontspannen en toevallig ook heerlijk schoon te worden.)

Op donderdag had ik Japanse les, daarna hebben we lekker door Kyoto gezworven en winkels bekeken voordat we naar onze Japanse kookcursus moesten! We kwamen nog bijna te laat aan bij het punt waar we onze docent zouden ontmoeten, want door mijn aanwijzingen hadden we per ongeluk de verkeerde bus gepakt! Maar dankzij een taxi kwamen we toch nog op tijd aan.

We kregen onze kookles van Emi, een ontzettend aardige Japanse dame.

Tijdens onze les leerden we verschillende gerechten te maken: Japanse rundvleesrolletjes gevuld met groenten, dashi (Japanse bouillon) met gestoomde vis en lotuswortel en een spinazie salade met sesamdressing. Erg leuk om te doen en erg lekker (en we kregen de recepten mee, dus die gaan in Nederland zeker uitgeprobeerd worden!)

Vrijdags hadden we allebei niet zoveel puf dus hebben we gewoon lekker thuis gerommeld en 's avonds Siebrand ontmoet. Met zijn drieën hebben we bij één van onze lievelingsrestaurantjes in Kusatsu gegeten (een Japanse interpretatie van de Chinese keuken) voordat we naar de internationale avond van ons lievelingscafé, spellencafé Meeple, gingen.

En toen brak het tweede weekend en dus ook de laatste dagen van mijn mams bezoek alweer aan! Op zaterdag ging Siebrand eerst badmintonnen en ging ik met mijn mams naar het Kyoto Museum of Modern Art. Hier zagen we een heleboel mooie schilderijnen maar vooral ook een hele mooie kimono tentoonstelling! Zoveel kleuren en designs (en vooral zoooo onbetaalbaar.. Echte kunstwerkjes!)

'S middags ontmoetten we Siebrand om samen te lunchen. Daarna gingen we naar de Kitano Tenmangu shrine. Een collega van Siebrand had namelijk verteld dat we daar zeker een keer heen moesten. En gelijk had hij!

De eerste pruimenbloesems begonnen net te bloeien, dus dat zorgde voor schitterende plaatjes! De shrine is sowieso in elk seizoen wel het bezoeken waard, het is een reeks mooie gebouwen op een uitgebreid terrein.

's Avonds hebben we gezellig thuis gegeten. Mams kon natuurlijk Japan niet verlaten voordat ze een keer Nabe had gegeten!

Op zondag, de laatste dag dat mams bij ons was hebben we de Bishamon-do tempel bezocht in Yamashina waar ik al eerder was geweest.

Niet alleen zien hier de tuinen en de gebouwen er van buiten mooi uit, maar ze hebben een ook interessante verzameling schilderingen op de rijstpapieren muren binnen! Naast het feit dat dit gewoon mooie schilderijen zijn hebben er een aantal ook nog een speciaal trucje: omgekeerd perspectief! Dit houdt in dat als je langs deze schilderijen loopt de schildering lijkt te veranderen. Vissen worden langer/korter, bureau's lijken opeens de andere kant op te staan, draken volgen je met hun ogen, etc. Ontzettend leuk om te zien!

Voordat mams die avond naar Osaka vertrok (de laatste nacht sliep ze in een hotel, scheelt de volgende ochtend een hoop in reistijd!) hebben we nog een keer met zijn drieën sushi gegeten. Dat was dit keer bij ons vaste tentje en de schaaltjes stapelden zich dan ook goed op!

Al met al hebben we dus een hoop gedaan en was het gewoon heel er gezellig!

Anna

Nog meer visite!

Begin dit jaar is er een Omron collega uit Shanghai naar Japan gekomen, die hier ongeveer een maand zal blijven. Hij zit in hetzelfde team als ik echter op een ander project.

Dus... genoeg reden voor een welkomsfeestje, wat ook prompt georganiseerd werd! Zo'n anderhalve week geleden gingen we met een klein clubje er op uit om alle standaard dingen te doen zoals uit eten, uit drinken, naar de Girls-bar (oeh-la-la!), en de Karaoke. Voor de duidelijkheid, de Girls-bar is een wat exclusievere bar/café waar leuke dames van begin twintig achter de bar staan om je drinken te serveren, en voor een gezellig gesprek. Ja, dat gesprek hoort er ook bij, en dat is wat de Girls-bar onderscheid van een normaal cafe... dat, plus dat het per persoon zo'n 15 euro kost per 40 minuten aanwezig te zijn... en dan worden de drankjes nog achteraf afgerekend.

Hoe dan ook, een erg gezellig avondje, en omdat ik weet hoe saai het soms kan zijn als je een maand ergens alleen uitgezonden wordt, heb ik mij die avond direct voorgenomen om deze Chinese collega, Zhang-san, en een toffe Japanse collega die hij goed kende, Sato-san, uit te nodigen bij ons thuis.

Na goedkeuring van de baas kwamen we uit op maandagavond de 25e. Wij wilden graag weer iets Nederlands neerzetten, maar om de stapel pannenkoeken te bakken die we verwachtten nodig te hebben zou wat lang duren voor een door-de-weekse avond. Daarom kozen we voor een 'fusion-avond'. Een pannenkoeken-mix vooraf, Japanse nabe als hoofdgerecht en wederom Anna's heerlijke appeltaart toe!

De pannenkoeken vielen erg goed in de smaak, en de Nabe zeker ook. Bij Sato-san gingen de biertjes ook vrolijk naar binnen (waardoor Japanners typisch een stukje losser en vrolijker worden :)), en Zhang-san dronk niet, maar genoot zichtbaar!

En zoals een goed Japanner (en een aangepaste Chinees) betaamd: cadeautjes. Van Sato-san kregen we een zak met Japanse snacks die hij zelf erg lekker vond, en een typische, lokale lekkernij van vis, welke we nog niet geprobeerd hebben. Zhang-san kwam met een dure fles Whiskey voor mij en een zeer luxe doos Godiva bonbons. Wat ons betreft wat overkill, maar weigeren was ook niet echt een optie. Hoe dan ook, we zullen er van genieten!

Na de maaltijd zijn we weer in de zithoek gaan zitten, en hebben we de rest van de avond van de appeltaart, koffie, bier, saké genoten. Omdat we zoveel leuke culturen bij elkaar hadden, hebben we omstebeurt een liedje op youtube opgezet. Het ging alle kanten op, van traditionele Chinese (Tibetaanse) liedjes tot hippe Japanse pop-rock songs. Wij hebben ook ons beste beentje voorgezet met Krezip, Blof, Acda & de Munnik en Guus Meeuwis!

Misschien was dit niet het spannendste avontuur van de afgelopen tijd maar we hebben een heel erg leuke avond gehad, en heel erg genoten! Dat wilden we toch graag nog even delen :)

Van links naar rechts: Sato-san (Japan), Anna, Zhang-san (China, Shanghai) en ik!

Siebrand

Mt. Watamuki

Dit weekend hadden we eigenlijk niet zo veel te doen. Des te meer reden om er op uit te trekken!

Het weer is inmiddels flink kouder geworden. Deze week heeft het zelfs een flink pak gesneeuwd, al is daar inmiddels niet veel meer van te zien hier.

Omdat we beide graag een stuk mogen wandelen, ben ik eens gaan zoeken naar leuke wandeltochten in de buurt. En in die zoektocht kwam ik de website van Wesu Camus tegen, een doorgewinterde hiker die honderden hikes in Japan op zijn website gezet heeft... in het Engels!

Vrijdag en zaterdag hebben we een hike niet al te ver uitgekozen, reisplan gemaakt, lunchpakket gekocht, en vandaag was het zo ver. Om kwart over zes ging de wekker op onze vrije zondag. Na een ontbijtje en snelle douche pakten we ons in in vele lagen kleding, en na de wandelschoenen goed vastgestrikt te hebben slingerden we onze reeds ingepakte dagtocht-rugzakken op onze rug, en vertrokken we naar het treinstation.

Bij ons thuis is bijna geen sneeuw meer te vinden, maar naar mate we verder van huis kwamen, werd het steeds witter rond ons heen. Het begon met witte akkers en velden, maar toen we eenmaal uit de laatste bus stapten, zag het er zo uit:

Onze keuze was gevallen op een dagtocht op Mt. Watamuki, een half uurtje met de trein naar het noorden, en dan nog een klein uurtje met de bus. Dan een goed half uur lopen over de weg naar de voet van de berg. en toen kon het klimmen beginnen.

We hadden niet echt een verwachting van hoe geciviliseerd de route zou zijn. Onze vorige hike was volledig geasfalteerd. Er werd wel gewaarschuwd dat het glad kon zijn met slecht weer, maar, ondanks dat het koud was, was het een prachtig stralende dag!

Vol goede moed gingen wij de berg op. Qua kleding hadden we goed gekozen, en hadden we het gelukkig niet te koud, en de route was duidelijk beschreven. Eerst kwamen we nog langs wat typisch Japanse waterhuishouding

maar al snel werd het serieus klimmen.

Het was enerzijds heerlijk rustig, weg van de mensheid, maar ook wel druk belopen. Zeker elk kwartier kwamen we wel mensen tegen. We vonden het opvallen dat de Japanners alles altijd zo serieus nemen, ook het hiken. Zonder uitzondering liep iedereen in semi-professionele berg-bestijg kleding en apparatuur/accesoires. Vrijwel iedereen had 'spikes' onder de schoenen gebonden en zag er uit alsof ze wel een paar dagen op de K2 zouden kunnen overleven. En wij, nuchtere Hollanders, in spijkerbroek en 'gewone' wandelschoenen!

(Deze foto is veel mooier in het groot)

Ondanks dat, was het eerste stuk zeker goed begaanbaar. Pas toen we dichtbij de top kwamen (zo'n beetje op driekwart van de route) kwamen er wat echt steile en moeilijk te belopen paden. Omdat de wind ook flink was aangewakkerd, en de sneeuw vrolijk rondstuifde, zijn we op driekwart van de berg weer omgedraaid.

Eerst nog even geluncht in een berghutje, en toen dezelfde route weer naar beneden.

Het was adembenemend prachtig, en heerlijk om buiten te zijn, tussen het kille doch fijne weer. Er waren her en der de typische Japanse kleine shrines (altaartjes) en zo af en toe werden we getracteerd op een prachtig uitzicht.

Eenmaal beneden aan de berg moesten we nog een stukje over het asfalt lopen, om precies op tijd te zijn voor de bus (die 1x per uur rijdt!). Thuis een lekker warm bad en een welverdiende warme maaltijd.

Met speciale dan aan de website 'Hiking in Japan' voor deze prachtige route met duildeijke aanwijzingen en reistips!

Siebrand

Op visite (2/2), een Nederlandse avond

Bij iemandthuis uitgenodigd worden in Japan is iets bijzonders. Vrienden en familie ontmoeten elkaar liever in gelegenheden die daarvoor bedoeld zijn. Restaurants, kamers met of zonder onbeperkt drinken, eten, karaoke... ga zo maar door, maar doorgaans zijn Japanse huizen niet ingericht op bezoek.

Het parkeerbeleid in Japan getuigt hier ook van. In woonwijken zijn geen publieke parkeerplekken. Elk huis heeft typisch net zoveel parkeerplekken als dat het huishouden auto's heeft. Alleen bij winkels en restaurants zijn typisch publieke parkeerplekken, al dan niet betaald.

Ondanks dat, vonden Daisuke en Hatsuki het nodig om ons bij hun thuis uit te nodigen. Super leuk en speciaal dus. Reden voor ons om hen ook bij ons uit te nodigen, en te tracteren op een Nederlandse avond!

Zaterdag de 16 was het zo ver. Rond zes uur ging onze bel, en lieten we twee ietwat nerveuze Japanners binnen. Fris door de wandeling (het is een kwartier lopen, maar inmiddels al weer best koud hier), begonnen we lekker met wat drinken, wat roomboter-zoutjes (uit ons 'kerstpakket', dank je wel mams!) en wat blokjes echte Nederlandse kaas. Het viel allemaal goed in de smaak, en niet veel later begon ik met de hoofdmaaltijd. Gelukkig hebben we een open keuken, want ik was wel even bezig, met voor vier personen pannenkoeken bakken!

Na ampel beraad hadden we namelijk besloten dat pannenkoeken het meest Nederlandse gerecht was, wat ook goed in de smaak van onze Japanse vrienden zou vallen. Voor stamppot boerenkool zou het ons niet lukken om de juiste ingrediënten te vinden, en al zou dat wel lukken, het ligt veel te zwaar op de maag als je de Japanse keuken gewend bent. Een stuk of wat normale-, spek-, kaas- en appelpannenkoeken later gingen we aan tafel en begon het eten. Gelukkig beviel het, en we zijn een flink eind gekomen. Onze favoriet is (en blijft) de spek-kaas pannenkoek, Daisuke was erg fan van de appel-variant en Hatsuki kon (of durfde) niet te kiezen.

Niet alles ging op, en dat was maar goed ook, want Anna had als toetje verse appelaart gebakken! Ook heel Nederlands, echter begrepen we niet exclusief. Daisuke en Hatsuki waren al bekend met de appeltaart, al was onze variant (minder zoet, wat kruimeliger) wel nieuw voor ze. In Japan zijn ze erg gek op 'kèki', oftewel cake/taart. Er zijn thee-met-taart café's waar ze veel 'shortcake' en kwartkaart-achtige, losse puntjes gebak hebben (erg zoet), maar blijkbaar hebben ze af en toe ook appeltaart. Hoe dan ook, ze vonden het heerlijk! Ze hadden voor deze avond ook een toetje voor ons meegenomen: een prachtig doosje met gesuikerde mochi-balletjes in allelei kleuren. Misschien waren het ook verschillende smaken, al was het verschil miniem). Helaas bestaat nu alleen het doosje nog, maar het was enigszins vergelijkbaar met zoiets:

Tevens hadden nog een paar cadeau's voor ons meegenomen: een etui voor Anna en een prachtig doosje met snoepjes voor ons:

Daarna zijn we lekker in de zithoek gaan zitten, en hebben we een kleine bier-proeverij gehad met een paar van Nederland en België's beste (of eingelijk, enige die we hier konden krijgen) biertjes: Duvel, Liefmans, Delirium, Leffe Blond, Leffe Dubbel en Duvel.

Onder het genot van een paar rondje Mario-kart op de Nintendo 64 ...

Was het een erg gezellige avond. Zo omstreeks het laatste biertje vielen de oogjes van Anna en Hatsuki een beetje dicht, en hebben we ze weer uitgezwaaid.

Het was een superleuke avond! Hopelijk spreken we binnenkort weer wat af!

Siebrand