Osaka + Kobe

Het is inmiddels alweer bijna... 4 maanden geleden, maar toch leek het ons leuk om nog even wat te delen over de trip die we gemaakt hebben tijdens de nieuwjaarsvakantie!

Siebrand had helaas rond kerst geen vrij (aangezien ze dat hier niet echt vieren) maar dat werd goed gemaakt doordat hij rond oud en nieuw en ook nog een paar dagen daarna vrij was!

Omdat we het maar suf vonden om al die dagen thuis te zitten hadden we een stedentripje gepland. We waren eerder al een keer in Osaka geweest (voor het optreden van Daisuke's band) en we wilden graag nog een keer terug. En vanuit Osaka is het niet heel ver reizen naar Kobe, dus het leek ons een goed plan om gelijk eens het befaamde Kobe-beef te gaan proberen!

Op 2 januari was het dan zover! Na een vlotte treinreis lieten we onze spullen achter bij onze airbnb en gingen op verkenningstocht uit. Als eerste op ons toeristen-to-do-lijstje stond de Isshinji tempel waar Boeddha beelden zouden staan gemaakt uit menselijke overblijfselen. Deze viel helaas wat tegen. De Boeddha beelden waren best mooi, maar op geen enkele manier speciaal. (Ik had stiekem gehoopt dat je zou kunnen zien dat ze van mensen(botten) gemaakt waren) Het was wel heel interessant om te zien hoe druk het bij die tempel was. Dit kwam omdat in de dagen direct na oud en nieuw vrijwel alle Japanners naar een tempel gaan om te bidden voor geluk in het nieuwe jaar.

Buiten de tempel stonden allerlei eetkraampjes waaronder eentje met koekjes in de vorm van een vis, die gevuld waren met bonenpasta of custard.

Die moesten we natuurlijk even uitproberen! Twee warme koekjes (eentje met bonenpasta en eentje met custard) later was het tijd om te gaan doen waar Osaka om bekend staat: winkelen!!

Nou zijn we allebei niet hele grote winkelaars, op een enkele uitzondering na. Ze hadden namelijk een winkel met alleen maar sokken, kousen en maillots! ....Een niet nader genoemde tijd later stonden we weer buiten, met een volle tas en een wat legere portemonnee.

Daarna hebben we rondgewandeld over de Dotonbori, waar we vorige keer ook geweest waren. Nu was het gelukkig droog en dat maakte alle lichtjes en drukte nog een stuk indrukwekkender.

Na een snelle hap besloten we naar een game-café te gaan, de "space-bar" waar we vorige keer al over gelezen hadden. Dit bleek een heel klein cafeetje te zijn met allerlei verschillende oude en nieuwe game consoles.

Terwijl we ons vermaakten met verschillende spelletjes kwamen we in contact met een groepje leuke mensen en besloten we met zijn allen karaoke te gaan doen. Dat hadden we immers nog nooit gedaan!

Na twee uur onbeperkt karaoke en wat drankjes (of was dat andersom?) besloten we het voor gezien te houden en slalomden we met onze dronken hoofden naar onze airbnb.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende ochtend was het niet heel gemakkelijk opstaan.. De drankjes van gisteravond lieten hun sporen achter. Een snel ontbijt later gingen we opweg naar onze eerste bestemming van de dag: Den den town. Dit is een wijk in Osaka die vol is met elektronica winkels en winkels met animé, manga en fanspul. Alhoewel het erg leuk was om te zien hadden we niet echt veel behoefte om iets te kopen dus toen we eenmaal uitgestaard waren was het tijd voor het volgende item op onze toeristenlijst: Korea town. Volgens de Lonely planet website zou hier een hele levendige markt en leuke winkel/eetwijk zijn. Aangezien we erover aan het denken waren om naar Korea op vakantie te gaan leek ons dit een leuk voorproefje!

Helaas was het grootste gedeelte van de markt dicht.. Het leek wel een spookdorp.

Geen idee of dat kwam door de feestdagen of dat ze altijd op zondagen dicht waren, maar het was helaas dus niet zo heel interessant. Ook de rest van de wijk was voor een groot deel uitgestorven. Gelukkig kwamen we nog wel een leuke Koreaans barbeque tentje tegen voor een late lunch.

Ik zal eerlijk zeggen dat ik niet precies meer weet wat we de rest van de middag gedaan hebben, het is te lang geleden en me dus inmiddels compleet ontschoten.

Wat ik nog wel weet is dat we na het avondeten hadden afgesproken met een Japanse dame die we via via hadden leren kennen.

Haar naam was Yuko en ze was zo aardig om ons een aantal leuke café's in Osaka te laten zien. Helaas waren we allebei nog vrij brak van ons karaoke avontuur de avond ervoor, dus we namen vrij vroeg afscheid. De rest van de avond hebben we met wat snackjes lekker gerelaxed op onze kamer zodat we de volgende dag fris en fruitig op weg konden naar Kobe!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

We kwamen enigszins vroeg aan in Kobe, dus voordat we naar onze Kobe-beef lunch gingen hebben we lekker rondgewandeld en van het zonnetje genoten.

Het was maar goed dat we geserveerd hadden want daardoor konden we langs de lange rij aan mensen lopen die al zat te wachten! Eenmaal binnen kregen we een plekje aan de bar, waarachter een lange grillplaat liep, waar chefs al vlees en groenten aan het bakken waren.

Na het bestuderen van de kaart besloten we twee verschillende soorten vlees te nemen, zodat we zoveel mogelijk verschillende dingen zouden proeven. Niet veel later werd de schotel voor ons neergezet zodat we hem konden bewonderen.

De chef bestreek een deel van de grillplaat met vet/boter en bakte eerst voor ons een deel van de groenten. Toen die gaar waren was het tijd voor het vlees! Zoals je op het bovenstaande plaatje kunt zien is Kobe beef een rundvlees waar vrij veel vet in zit. Dit klinkt misschien niet lekker, maar doordat de vetaderen zo dun zijn smelten ze tijdens de bereiding en krijg je dus ontzettend mals rundvlees!

Dat zag er uiteindelijk zo uit:

Ik kan eerlijk zeggen dat Kobe beef ruim voldeed aan onze verwachtingen. Ik heb nog nooit rundvlees gehad dat hier ook maar enigszins op lijkt! Het is zo mals dat het bijna lijkt te smelten in je mond en de smaak is zo romig dat het bijna lijkt alsof je rundvlees eet waar ze boter in gespoten hebben. Heerlijk smullen dus! Alhoewel ik aan het einde eigenlijk wel compleet genoeg had. Kobe beef is namelijk heerlijk, maar ook wel heftig. Zeker niet iets voor elke dag dus!

Met onze buikjes tonnetjerond begaven we ons weer het zonnetje in zodat we naar onze laatste stop konden gaan: Kitano-cho.

Deze wijk is één van de grootste attracties van Kobe, voornamelijk door de schitterende (Europees geïnspireerde) oude huizen die er staan. Een deel van deze huizen kun je alleen van buiten bewonderen, maar in een heel aantal anderen zitten kleine musea. Hoe deze Europese huizen in Kobe komen? Nou, toen de haven van Kobe in de 19e eeuw geopend werd voor buitenlandse handel was dit de wijk waar veel buitenlandse handelaren en diplomaten gingen wonen. Deze mensen hadden veel geld en wilden graag in de luxe leven waar ze vanuit hun thuisland aan gewend waren. Dus lieten ze huizen bouwen in Europese stijl en importeerden ze meubels en andere goederen voor hun dagelijks gebruik.

In het totaal zijn er denk ik een stuk of 15 huizen. Hiervan zijn er 8 aangesloten bij een toeristen organisatie. Via deze organistatie kon je dan ook kaarten kopen voor een soort van huizentocht. Afhankelijk van de kaartjes die je kocht kon je 3, 5 of alle 8 de huizen bezoeken. Aangezien het heel mooi weer was en nog vroeg in de middag (en we het kobe beef er nog af moesten lopen!) besloten we de volledige tocht te doen.

Alhoewel de panden er van buiten schitterend en redelijk origineel uitzagen was het van binnen wat meer een rommeltje. Het was duidelijk dat ze geprobeerd hadden om de huizen in de Europese stijl uit de 19e eeuw in te richten, maar vermoedelijk is er bij het opzetten van de tentoonstelling nooit een Europeaan betrokken geweest. De inrichting bestond uit een verzameling van allerlei spullen uit allerlei verschillende tijdsperken waarbij het belangrijker was dat de kamers zo gevuld mogelijk waren dan dat de spullen bij elkaar hoorden.

Maar eigenlijk maakte dat de tentoonstellingen juist wel vermakelijk!

Elk huis had wel weer zijn eigen thema en stijl(en). Zo was er Ben's house dat gevuld was met opgezette dieren, England house dat een groot aantal Sherlock Holmes' spullen en twee barren had enYamate Hachibankan dat volstond met kunst (Europese maar ook heel veel Afrikaanse kunst).

Uiteindelijk kwamen we aan bij het laatste huis op ons lijstje:Uroko House. Dit was daadwerkelijk ingericht als een museum en, alhoewel het nog steeds een beetje een mengelmoes was aan stijlen, er hingen daadwerkelijk een aantal hele mooie schilderijen.

Eemaal uitgekeken wandelden we rustig aan terug naar het station. Tijd om naar huis te gaan en nog van een paar dagen vrij te genieten!

Prettige feestloze dagen, en een gelukkig Oud en Niet!

Hallo lieve vrienden en familie!

Het is hier reeds 2016! De feestdagen vieren in Japan is... anders!

Wij hebben er met zijn tweeën een leuke tijd van gemaakt, en willen toch graag de verschillen met jullie delen!

Om te beginnen met de kerst. Kerst is hier vergelijkbaar populair met Halloween in Nederland. Een enkele winkel doet er een actie mee, er liggen wat typische eetwaren in de supermarkt en een enkel huis heeft een versiering aan de buitenkant. Dat is exact hoe hier kerst wordt gevierd. Het lijkt absoluut niet iets te zijn wat door de mensen zelf gedragen wordt, wat gezien de christelijke achtergrond niet zo heel gek is.

Volgens enkele Japanse websites is kerst een typische tijd voor stelletjes om elkaar eens lekker te verwennen met een etentje en wellicht een leuk cadeautje, maar kerst zoals in Nederland was het niet. Er wordt gewoon gewerkt, en het weer is, net als in Nederland, best lekker warm, en niet kerstig ;).

Ondanks dat hebben wij hier toch een leuk klein kerstboompje opgericht, en hangt een verlichte ster voor het raam.

Oud en nieuw is hier de tijd dat mensen naar hun familie gaan. De dagen ervoor en erna zijn bij veel bedrijven vrije dagen, en de wegen en treinen zijn druk bezet. Het traditionele nieuwjaars-voedsel bestaat niet uit oliebollen en appelflappen, maar soba-noodles.

Deze noodle is erg lang, wat zou moeten staan voor een lang, gezond leven. Tevens is vuurwerk is iets voor de zomer, en sowieso niet iets voor het individu...

Desalniettemin zijn wij, bewapend met ons flesje appel-champagne-drank, naar buiten gegaan, en zijn we een stukje gaan lopen. Rond kwart voor twaalf verlieten we het huis, en hoorden we van alle kanten dat de tempelbellen geluid werden. Japanse traditie is dat men tussen 1 en 3 januari de oude geluks-talismans in het tempelvuur gooit, waarna er weer nieuwe aangekocht kunnen worden voor geluk voor het komende jaar. Om twaalf uur ging de 'champagne' open, en tot onze grote verbazing en blijdschap werd er boven Biwako (het Biwa-meer) een klein vuurwerk-showtje gegeven. Het was misschien een minuut of twee, maar het voelde wel echt als nieuwjaar voor ons!

Nu zitten we weer lekker warm binnen. Over ongeveer zeven uur is het in Nederland oud en nieuw. Wij wensen jullie alvast veel bordspellen, oliebollen, oudjaarsconferences en gezelligheid voor deze avond, en een heel gelukkig 2016!

Op visite (1/2), een Japanse avond

We kregen een tijdje geleden de uitnodiging van Daisuke en Hatsuki om bij hen te komen eten. Daisuke is een collega van Siebrand en Hatsuki is zijn vrouw. Ze zijn allebei echt super aardig en we hebben al een aantal keer gezellige dingen met ze gedaan, zoals een tempel tour in Kyoto (blogje) en het optreden van zijn band in Osaka (blogje).

Omdat we al vaker leuk met ze uit waren geweest en zij, heel Japans, meestal weigeren ons te laten betalen hadden we besloten dat we het leuk zouden vinden om een Nederlands cadeau mee te nemen. Dus de ochtend van het etentje zijn we op de trein naar Kyoto gestapt, op zoek naar iets leuks, lekkers en voornamelijk Nederlands. Van te voren hadden we via het internet al een importwinkel gevonden waar we hopelijk wat dingen zouden kunnen vinden.

Eerlijk gezegd viel de import winkel ons een beetje tegen. De winkel bestaat al een tijd en een jaar of 5 tot 10 geleden zal hij waarschijnlijk heel speciaal zijn geweest, maar inmiddels niet meer zo. Ze verkochten vrij veel producten die je tegenwoordig ook prima in de supermarkt of andere winkels kunt krijgen. Zoals koffie en koffiefilters. Tot een jaar of 5 geleden was het inderdaad best lastig om goede koffie te vinden in Japan, maar inmiddels kun je in Kyoto geen kwartier lopen zonder een stuk of 3 koffietentjes tegen te komen. Ook verkoopt de supermarkt gewoon koffie filters en een stuk of 5 merken koffie.

Gelukkig hadden ze nog wel allemaal lekkere dingen die wat minder makkelijk te krijgen zijn hier, zoals stroopwafels. Uiteindelijk besloten we onze wens voor iets Nederlands iets te verbreden en hebben we naast Droste pastilles (hartstikke Nederlands!) ook Godiva truffels en Guylian zeebanket gekocht (hartstikke Belgisch!).

Op weg naar huis kwamen we nog langs een tentje waar ze een soort van fusion toetje verkochten, namelijk Matcha (groene thee) cheese cake en dat klonk zo lekker dat we die ook maar meegenomen hebben.

Eenmaal thuis hebben we ons snel even omgekleed en toen werden we opgehaald door Daisuke met de auto. Ze wonen heel dichtbij, dus na 5 minuten waren we er al, maar het was wel heel lief van hem.

Daisuke en Hatsuki wonen in een heel modern apartement, dat waarschijnlijk door dezelfde persoon is ontworpen als ons huis, aangezien er ontzettend veel overeenkomsten waren. Ze wonen op de eerste verdieping (in Japan ook wel de tweede verdieping genoemd, aangezien ze hier de begane grond vaak als verdieping één rekenen) dus nadat we onze schoenen uitgedaan hadden volgden we Daisuke de trap op en via de gang de warme woonkamer in.
Het is hier in Japan nog niet echt koud, een graad of 8 tot 12, maar aangezien ze hier geen centrale verwarming gebruiken zijn er meestal maar een paar ruimtes van het huis verwarmd.
Eenmaal in de woonkamer bleek dat ze een moderne, maar duidelijk Japanse inrichting hebben. Waar in ons appartement een koffietafel, bank, eettafel en stoelen staan stond er bij hen maar één meubel. Namelijk een Kotatsu op een fleece kleed.

Wat is een Kotatsu?

Een Kotatsu, zoals te zien op het diagram hierboven is een lage tafel met een verwarming eronder en als het echt koud is een dikke deken eromheen. Zo kun je met je hele familie heerlijk warm rond de tafel zitten en gezellig samen eten, of spellen spelen, of een boek lezen of wat je dan ook maar wilt.

Helaas was de Kotatsu bij Daisuke en Hatsuki niet aan en zat er ook geen deken omheen. Dat vond ik eigenlijk wel jammer, want ik heb nog nooit bij een Kotatsu gezeten die aan was en dat lijkt me toch wel een leuke, typisch Japanse ervaring.

Toch was dit ook een heel Japanse ervaring, want de kamer werd verwarmd door een klein gaskacheltje en onder de fleece deken waar we op zaten lag ook een soort van verwarming, zodat je heerlijk warm zat.

Ook het eten was heel Japans, we aten namelijk Nabe.

Dit is een typisch Japans gerecht met heel veel varianten, maar het komt hierop neer: je neemt verschillende soorten groenten (wortel, paddenstoelen, kool, etc) en iets van vlees/vis/tofu en die laat je op tafel gaar/warm worden in een grote pot met hete vloeistof. De vloeistof kan een bouillon zijn of iets anders.

Die avond hadden we op tafel een klein plat gasbrandertje met een mooie aardenwerken pot erop waar water en een flink scheut sake in zaten. Voor ons hadden we een kommetje waarin we allemaal een flinke scheut ponzu saus hadden. Ponzu saus is een zoute, een tikje op sojasaus lijkende saus met een citrusachtige smaak. Als toevoeging aan die saus stonden er schaaltjes geraspte gember en dun gesneden lente ui op tafel die je in de saus kon doen voor wat meer smaak.
De grote schaal werd aan de kook gebracht en toen werden er kool, paddenstoelen, vlees, soja en noodles in gedaan. Dat werd een tijdje gekookt en als het gaar/warm/zacht was dan werd het opgeschept in je kommetje met saus.

Nabe is één van mijn nieuwe favoriet Japanse maaltijden! Super simpel (je hoeft alleen maar wat groente en eventueel soja fijn te snijden), ontzettend lekker en heel sociaal (aangezien je met zijn allen om tafel zit en de ingredienten in porties in de pot gedaan worden).

Toen al het eten eenmaal verdwenen was kwam de drank op tafel. Ze hadden namelijk specifiek voor ons bezoek allerlei Japanse drankjes gekocht. Dus de rest van de avond hebben we allerlei verschillende drankjes geprobeerd, muziek geluisterd en gekletst.

Rond een uur of 11 was ik behoorlijk aangeschoten en ook redelijk moe, dus toen hebben Daisuke en Hatsuki een taxi voor ons gebeld. Daisuke had namelijk ook meegedronken en de regels voor alcohol in het verkeer zijn in Japan erg strikt.

De taxi bezorgde ons veilig thuis en terwijl we met een goed gevulde buik en aangeschoten hoofd in bed rolden besloten we dat we over niet al te lang Daisuke en Hatsuki maar eens bij ons moesten uitnodigen. We hadden nu immers een typisch Japanse avond gehad, dus het was de hoogste tijd voor een Nederlandse avond!

De verjaardag van de keizer

23 December is het in Japan Tenno tanjobi, oftewel, de verjaardag van de keizer. Deze dag is een vrije dag, en wordt door vele Japanners typisch NIET gevierd, maar gewoon als dagje vrij gezien.

Dus geen festivals of andere dingen om te bezoeken, maar gelukkig werden we uitgenodigd door een collega van mij, waar we al eerder over geschreven hebben (Daisuke-san). Hij is namelijk drummer van een bandje, die toevallig die dag een optreden gaf in Osaka.

Zo gezegd, zo gedaan, en we hebben er een lekker dagje Osaka van gemaakt! Op de bewuste woensdagmiddag zitten we met een kopje koffie/thee achter in een klein café in de op één-na-hipste stad van Japan. Samen met zo'n veertig japanners genieten we van de band 'Pallet'!

We houden zo af en toe wel van een lekker stukje jazz, maar dit was een waar genot!

De blazers en de pianiste zijn allemaal muziek-docenten, bassist weten we niet zeker meer wat hij nou in het dagelijks leven doet, en de drummer is dus mijn collega (oftewel techneut)! We wisten niet precies wat we moesten verwachten, maar de eerste helft bestond uit een aantal eigen stukken en een aantal covers, en de tweede helft was een grote kerst-medley met vanalles en nog wat!

Hier een van de eerdere nummers (even klikken op de foto):

Het ging van snel en swingend tot mooi en melancholisch, bijna film-muziek achtig, zoals dit nummer, gearrangeerd door de pianiste (het is een lang filmpje, maar kijk zeker de eerste minuut even):

Daarna eindigden ze met een geweldig leuke kerstmedley, zodat het ook nog een beetje kerstig voelde!

Omdat het nog niet zo laat was, zijn wij een stukje door Osaka gaan lopen.Osaka staat bekend om zijn uitgaansleven en allerlei voedsel uit de zee, en dat was duidelijk te merken. In de beroemde Dotonbori winkelstraat kwamen we veel beroemde herkenningspunten tegen, zoals deze grote mechanische krab:

Maar onze conclusie was uiteindelijk: Wat een verschrikkelijk leuke straat moet dat 's avonds zijn! Helaas was het middag, en regenachtig, dus de omstandigheden hielpen niet echt mee.

Wel hebben we toen besloten dat ze zeker een keer terug moesten om het avondleven van Osaka mee te maken. Avondleven, want in Japan sluit alles over het algemeen zo vroeg dat we niet echt over een nachtleven kunnen praten.

Uiteindelijk zijn we aan het eind van de middag leker weer naar huis gegaan, om hier de lokale Italiaan (100 meter van ons huis) maar eens te proberen. Het was prima eten, maar geen foto waard ;)

Het was een heerlijk dagje, de donderdag en vrijdag hierna (24 en 25 december) zijn echter wel gewone werkdagen, en gewerkt werd er.

Niet lang daarna kwam oud-en-nieuw, en daaromheen was het bedrijf een paar dagen gesloten. Daarover vertellen we binnenkort meer!

Siebrand

Familiebezoek!

We hadden de afgelopen week bezoek! Mijn vader was namelijk bij ons. Hij kwam 30 november aan en vertrok op 7 december weer. Siebrand moest gewoon werken, dus hij zal niet zoveel voorkomen in het verhaal, al hebben we wel 's avonds en in het weekend (zie de volgende 2 verhalen) veel samen gedaan.

Het was een hele gezellige en drukke week. Ik zal mijn best doen om de blogpost niet al te lang te maken, maar ik kan niets beloven.

Ik had op de 30e taalles, het was namelijk een gewone maandag voor ons. Na de les ontmoette ik mijn vader en gingen we op zoek naar een plek om zjin koffer te stallen, zodat we ook alvast vandaag wat dingen konden bezichtigen. Dat duurde even, want blijkbaar zijn er wel meer toeristen die allemaal hetzelfde plan hebben!

Uiteindelijk de koffer gestald, dus toen was het tijd voor de lunch. Bovenin het winkelcentrum dat in Kyoto station zit zijn een stuk of 15 ramen (noodle) tentjes, dus daar zijn we heen gegaan. Je moet je eerste dag in Japan namelijk wel typisch Japans eten!
Eenmaal vol gingen we onderweg naar de gouden tempel. Siebrand was hier al een keer geweest tijdens zijn eerste tripje in Japan. Hij had al vertelt dat hij een schitterende tempel was, maar dat deed de tempel eigenlijk geen eer aan.

Het kan zijn dat de tempel extra mooi was omdat de zon al erg laag stond en dus de tempel ontzettend mooi oplichtte, maar mooi was hij zeker!

Ook hebben we even op zijn Japans een selfie gemaakt met de tempel. Wat je hier niet ziet is dat er om ons heen nog een man of 20 dezelfde soort foto staat te maken, het liefst met selfie-stick!

Omdat de jetlag toen toch wel begon in te kicken bij mijn vader zijn we daarna naar huis gegaan. Daar even rustig uitgepakt en opgefrist voordat Siebrand thuis was. Voor het avondeten zijn we naar onze locale lopende band sushi-tent geweest, die ook bij mijn vader erg goed beviel.

De sushi komt langs gedraaid! Omnomnom!

Dinsdag was het heerlijk weer dus besloten mijn vader en ik dat het vandaag een goede dag was om tempelwandelingen te doen!

We begonnen bij de Fushima Inari tempel (eerder hier beschreven). Omdat het weer zo lekker was hebben we de hele rondwandeling gedaan. Dat duurde in het totaal zo'n 1.5 uur maar daardoor kwamen we wel op de rustigere plekken.

Op de lager gelegen delen is het namelijk filelopen! (voor meer foto's van de Inari tempel, zie de fotoserie 'bezoek Just' )

Na de wandeling (die we nog wat verlengd hadden door even lekker een bakje koffie te drinken bij een tentje onderweg) zijn we verder gegaan naar de Kiyomizudera tempel. Ook daar was ik samen met Siebrand al eerder geweest. Maar toch was het weer erg mooi om te zien. ook hier hadden we het goed getimed qua zonsondergang, waardoor alle gebouwen extra mooi waren!

Schitterend uitzicht over Kyoto vanaf de Kiyomizudera tempel.

Een pagoda van de Kiyomizudera in het licht van de ondergaande zon met op de voorgrond bomen in herfstkleuren.

Vanuit daar liepen we terug richting een metro station door de mooie oude wijk Gion, terwijl het om ons heen steeds donkerder werd.

Op woensdag had ik een rommeldagje voor mezelf. Mijn vader heeft toen het Nijo kasteel bezocht (daar ben ik samen met Steven en Renee geweest, zie hier) en is naar een bamboe bos in de buurt geweest.

Japanse les op donderdag ging gewoon door maar daarna heb ik mijn vader ontmoet en zijn we samen de Nishiki markt over geweest. Dit is een hele leuke overdekte straat met allemaal kraampjes die lokale lekkernijnen verkopen. Niet alleen leuk om te zien maar (deels) ook super om te eten!

De Nishiki markt, met aan allebei de kanten winkels die lekkere en interessante dingen verkopen.

's Avonds heb ik Japanse curry rijst gemaakt en hebben we een Japanse animatie film gekeken van studio Ghibli. Mijn vader had namelijk nog nooit anime gezien, dus vonden Sieb en ik dat er geen beter moment was dan tijdens zijn bezoek aan Japan! Nou had ik zelf Princess Mononoke ook nog nooit gezien, dus dat kwam heel goed uit!

Vrijdags heb ik 's middags met mijn vader een wandelroute gelopen die door de Lonely Planet werd aangeraden. Die liep langs verschillende onbekendere tempels en over het befaamde 'philosophers path'

Tuin bij één van de tempels aan deze route (de tempels waren allemaal heerlijk rustig trouwens!)

Het befaamde philosophers path is voornamelijk schitterend in de lente, aangezien het een pad is dat langs een watertje loopt waar allemaal kersenbloesembomen aan staan. Maar toch was het nu ook heel mooi om te zien!

Het Philosophers path.

Een klein stukje van de route lag een ramen tentje dat aangeraden werd door de Lonely Planet. Mijn vader en ik twijfelden eerst wel of we erheen moesten wandelen, want het was al vrij laat (half 4 's middags) en er waren genoeg andere eettentjes dichter in de buurt.

Maar ik ben blij dat we het wel gedaan hebben, want ik heb nog nooit zulke lekker ramen gehad!

De bovenste is een relatief neutrale ramen met stukjes ontzettend mals rundvlees en groente. De onderste is een llicht pittige curry ramen met tofu.

Naast het feit dat de ramen heerlijk waren was het ook een heel schattig tentje! Zeker waard om nog een keer heen te gaan!

's Avonds zijn we met zijn 3-en naar het game café gegaan waar Siebrand en ik al een keer eerder geweest waren en hebben we allerlei bordspellen gespeeld en nieuwe mensen ontmoet.

Toen was het alweer weekend!! Daarin hebben we ook allerlei leuke dingen gedaan en dat staat uitgebreid beschreven in de volgende twee blogs.

Zondagavond hebben we met zijn 3-en nog een keertje sushi gegeten en zijn we vooral op tijd naar bed gegaan, aangezien mijn vader de volgende dag weer vertrok!

De volgende ochtend heel vroeg ging de wekker (Osaka is toch nog best een eind en het vliegtuig gaat maar één keer per dag, 's ochtends rond 9 uur..). Na een snelle kop koffie/thee hebben Siebrand en ik mijn vader uitgezwaaid vanaf het balkon (en zijn daarna nog even lekker warm in bed gedoken!)

Kabuki theater

Ik weet niet precies meer wie het ons vertelde, maar nog voordat we naar Japan gingen hadden Siebrand en ik al gehoord dat we eigenlijk een keer naar een Kabuki voorstelling moesten.

Dit is een traditioneel Japanse (dans)theater vorm die vooral bekend staat om het gestileerde drama en de hoeveelheid make-up die de acteurs dragen.

Dus toen mijn vader hier was leek het ons leuk om een keer een voorstelling bij te wonen. Dat had nog even wat voeten in aarde (sites die eigenlijk alleen maar in het Japans waren en en kaartjes die zo goed als uitverkocht waren) maar uiteindelijk was het zondag 6 december dan toch zo ver!

We gingen naar een kabuki voorstelling in het Minamiza theater in Kyoto, dat in deze periode extra mooi was uitgedoft. In december is namelijk de 'Kaomise' periode. Dit was vroeger de periode waarin het nieuwe speeljaar werd aangekondigd. (dus welke stukken er gespeeld zouden gaan worden, en vooral welke acteurs samen zouden gaan spelen). Geen idee of dit nog steeds zo'n belangrijke periode is, maar ze houden in elk geval de traditie wel in ere. Op de voorgevel hingen namelijk allemaal mooie afbeeldingen van kabuki scenes en schitterend gekalligrafeerde houten platen waarop de namen van bekende kabuki acteurs te lezen waren.

De slaap nog uit onze ogen wrijvend gingen we naar onze stoelen voor een lange zit... We hadden namelijk kaartjes voor de matinee voorstelling, die om half elf begon en rond vier uur eindigde!!

Ja, kabuki duurt lang! Een voorstelling bestaat namelijk uit vier verschillende stukken (ieder scènes uit andere toneelstukken) van elk tussen de 30 en 60 minuten. Tussen de stukken in heb je 15 tot 25 minuten pauze om je benen te strekken, naar de wc te gaan, souvenirs te kopen of bento's te eten (maar daar komen we nog op terug).

Wij hebben de volgende vier stukken gezien:

1.Goban Taheiki - Yamashina kankyo
Het eerste stuk ging over een man wiens leider (een samurai) omgekomen was. Hij had wraak gezworen maar moest dat verborgen houden omdat er overal spionnen waren. Hij deed dus net alsof hij niets gaf om wat er gebeurd was en hield zich alleen maar bezig met drinken en rondhangen met courtisanes. Hier waren zijn vrouw en moeder heel boos over. Toen ze hem de les probeerden te lezen bleef hij doen alsof hij er niets omgaf en uiteindelijk onterft zijn moeder hem nadat hij zegt dat hij van zijn vrouw wil scheiden.

Maar dan blijkt dat hij groot gelijk had dat hij deed alsof hij geen wraak wilde nemen! Zijn bediende blijkt namelijk een spion. Die bediende wordt namelijk betrapt door zijn zoon als hij een geheime boodschap leest. De zoon steekt de bediende neer maar net voor hij hem wil doden stopt zijn vader hem. Samen weten ze de bediende over te halen om informatie te geven over het paleis van de persoon die verantwoordelijk is voor de dood van de Samurai. Toevallig horen de moeder en vrouw dit ook (die hadden zich ergens verstopt) en die vergeven hem per direct. Gerustgesteld gaan de man en zoon op weg om hun wraak te halen.

In deze foto word de man aangekleed door zijn vrouw voordat ze op weg gaan om wraak te nemen.

Verwarrend? Moet je je voorstellen hoe het is als je geen Japans kunt! Maar de kostuums waren schitteren en met ons Engelse gidsje kwamen we er toch redelijk uit hoe het verhaal ging.

2. Yoshinoyama
Dit was een 'dans'stuk (dans even tussen haakjes omdat het allemaal heel traditioneel, dus heel rustig en heel gestileerd was).

In dit stuk ging het over een dame die onderweg is naar haar liefde, die gevlucht is voor iets (geen idee meer wat), samen met de bediende van haar lief. In de dans verteld de bediende over alle heldhaftige daden die hij verricht heeft in dienst van deze heer en hebben ze het samen over hun liefde en loyaliteit voor hem.

Op de achtergrond van de foto zie je een rijtje heren zitten. Een deel van hen speelt op een traditioneel soort luit en een andere deel vertelt/zingt/draagt het verhaal voor.

Alhoewel het een heel mooi stuk was, begonnen we toch allemaal een beetje een knorrende maag te krijgen.

Dus tijdens de volgende pauze gingen de heren erop uit om bento's te scoren! Dit zijn meeneem-maaltijden die ingedeeld zijn in vakjes met allemaal verschillende lekker hapjes.

Zoals wel vaker in Japan hadden we bij de helft geen idee wat het was, maar het smaakte wel heerlijk!

3.Shinju Ten no Amijima
Dit stuk ging over een geiko (geisha) die verliefd is op een papierhandelaar en hij op haar. Zij besluiten samen zelfmoord te plegen maar de vrouw van de papierhandelaar komt daarachter. Zij stuurt een brief naar de geiko om haar te vragen er vanaf te zien. De geiko doet dat en heeft het daarover met een andere klant. Dit hoort de papierhandelaar en die wordt heel boos. Hij probeert haar neer te steken maar wordt overmeesterd door de klant. Dit blijkt zijn broer te zijn! Samen verdwijnen zij nadat ze de liefdesbrieven die de twee hebben geschreven aan elkaar hebben teruggegeven. Hierbij komt ook de brief van de vrouw van de papierhandelaar te voorschijn en de broer van de papierhandelaar realiseert zich waarom de geiko de affaire stopt. Hij is haar dankbaar en neemt zijn ontroostbare en woedende broer mee.

De emoties in dit stuk waren echt heel duidelijk en er werd dan ook vaak geklapt uit waardering voor de prestaties van de acteurs. Ik kon helaas geen foto van dit stuk vinden.

Inmiddels hadden wij wel enorm houten konten, dus we waren erg blij dat we nog even pauze hadden voor het laatste stuk!

4. tsuchigumo
Het laatste stuk was weer een 'dans'stuk. Dit was ook het meest spectaculaire stuk met op het hoogte punt een stuk of 20 acteurs en 16 zangers en spelers op de achtergrond.

Het verhaal ging over een shogun (krijgsheer) die heel ziek was en niemand kon verklaren waarom. Toen verscheen er opeens een monnik die zei dat hij het wel wist. De monnik vertelt een verhaal over alle zieken die hij heeft genezen en alle overwinningen die hij heeft behaald maar als hij dichterbij komt waarschuwt de bediende van de shogun dat de monnik een rare schaduw heeft!
De monnik blijkt een spindemon te zijn die de oorzaak is van de ziekte van de shogun. De shogun vecht met hem en weet hem te verdrijven. Omdat de demon toch echt dood moet voordat de shogun kan genezen gaan de 5 beste krijgers achter de demon aan. Het stuk eindigt met een groots gevecht tussen de krijgers en de spin.

Hier zie je een stukje van het grote gevecht!

Al met al was het een hele lang zit en is het zeker leuker als je Japans kunt (alhoewel veel Japanners een apparaatje hadden met uitleg, aangezien de taal zelfs voor de Japanners moeilijk te volgen blijkt) maar het was toch ontzettend gaaf om meegemaakt te hebben! Naast de sfeer, de kostuums, de traditionele muziek, de ontzettende overdrijving van emoties en de tradiotionele muziek was er nog 1 ding dat ik ontzettend gaaf vond om te zien, namelijk de 'trucs' die ze gebruikten.
Zo loopt er vanuit het podium een verhoogd pad door de zaal naar achter, waarop de acteurs dramatisch hun entree kunnen maken (en door hun manier van entree en exit hun emoties kunnen laten zien). Dit werd vooral tijdens het eerste stuk veel gedaan.
In het tweede stuk zagen we dat er in het verhoogde pad ook een lift zat, want tijdens de dans kwam er opeens een acteur daaruit omhoog! (om te symboliseren dat hij tijdens de dans uit het niets verscheen).
In het derde stuk zagen we iets waar ik al over had gelezen, namelijk dat kabuki theaters vaak draaiende podia hebben! Het grootste deel van dat stuk speelde zich namelijk zo af dat je de binnenkant van een huis kon zien, maar toen er een worsteling was draaide het podium zodat je ook kon zien wat er aan de zijkant van het huis gebeurde!
En in het vierde stuk viel ons de 'geheime' helpers op. Die hadden we tijdens de eerdere stukken ook alwel gezien, maar hier waren ze er in veelvoud. In het kabuki heb je namelijk soms mensen op het podium die geen uitbundige kostuums aan hebben, maar gewoon simpele zwarte kleding. Je wordt geacht deze mensen niet te zien, aangezien die de acteurs helpen (met omkleden tijdens de dans,accessoires aangeven of wegnemen). Tijdens het vierde stuk hielpen deze 'onzichtbare' helpers onder andere met het spinnenrag van de acteurs te halen, zodat ze gewoon verder konden met hun dans zonder dat dat in de weg zat.

Omdat foto's natuurlijk niet echt goed het beeld weergeven van hoe een kabuki voorstelling is.. Is hiereen mooi voorbeeld van een kabuki dansstuk en hiereen voorbeeld van de overdreven interactie die veel wordt gebruikt in kabuki.

Nara

5 December, dan komt Sinterklaar in een land hier ver vandaan.. Gelukkig had hij zijn schip uitgeleend, en kregen ook wij een cadeautje: eindelijk zijn onze fietsen hier bezorgd!

Een hele opluchting na twee maanden met alleen OV en één zeer klein vouwfietsje gedaan te hebben. Op mijn koplamp na hebben de fietsen de reis goed overleefd.

Na de fietsen in ontvangst te hebben genomen, begon ons echte avontuur voor deze dag. Deze week was Just, de vader van Anna bij ons op bezoek. Daarover zal Anna binnenkort nog een 'special' schrijven, maar hier alvast het verslag van onze dagtrip naar Nara!

Nara was de hoofdstad van Japan van het jaar 710 tot 794. Nu is het vooral bekend als toeristische attractie waar herten vrij rondlopen en de vele tempels in het prachtige park.

Vanuit het station zijn we door de prachtige oude stad naar het park gelopen. Omdat we rond lunchtijd arriveerden, hebben we eerst heerlijke (Osaka-style) okonomiyaki gegeten voordat we het park inliepen.

Het park zelf was typisch Japans: zeer goed schoon en bijgehouden, maar er was weinig natuurlijks aan. De hertjes waren schattig, maar waren vooral geïnteresseerd in of je hertenkoekjes (die op elke straathoek verkocht werden) bij je had.

Toch leuk om te zien, en door dit park liepen we naar de hoofdattractie: de Todai-ji. Dit is een beroemde Boeddhistische tempel en tevens Japan's grootste houten gebouw, waarin 's wereld's grootste Boeddha, door de Japanners Daibutsu genoemd, staat.

Het is moelijk om te zien, maar dat ding is echt enorm groot! Je kon er leuk een rondje omheen lopen, dan door eventueel het 'neusgat van Boeddha' gaan (dat is een gaatje in een pilaar, ter grootte van het neusgat van Daibutsu's neusgat dus). Anna paste er doorheen, en heeft daarmee verlichting voor haar volgende leven verdient. Ik hoop voor Anna dat ze tegen die tijd gezelligere verlichting dan de huidige typische Japanse TL / spaarlamp hebben ;)

Omdat het rondje tempel(s) helemaal niet lang duurde zijn we verder gelopen door het park. Het geheel was duidelijk op meer toeristen berekend, maar omdat december niet echt het seizoen daarvoor was, was het heerlijk rustig in de rest van het park.

Het was een heerlijke wandeling. De Kasuga-shrine achterin het park, staat bekend om zijn vele stenen lantaarns. Er stonden er in het hele park her en der wel een paar, maar bij deze shrine werd echt duidelijk waarom ze alle lantaarns maar 2x per jaar aansteken.

Daarna zijn we lekker op tijd terug gegaan, en hebben we in Kyoto een leuk restaurantje opgezocht. Hier draaiden ze alles van The Beatles, en serveerden ze een ander typisch Japans gerecht gegeten: yakatori. Dit betekent vrij vertaald: "alles wat eetbaar is van de kip op een stokje". Om eerlijk te zijn hebben we de kippenharten en nekken niet uitgeprobeerd, maar allerlei soorten kip, groente en de eend met komijn die dit specifieke restaurantje op de kaart had staan, des te meer! Alles werd live voor onze neus op de houtskoolBBQ bereid, en was heerlijk!

Met een volle maag, zijn we, al Beatles-neuriënd, terug naar huis gegaan. De dag hierna hebben we tenslotte ook nog een heel programma!

Siebrand

Raad de laatste plaat!

Japanse media is... nogal Japans. TV is voor ons niet erg interessant, en de radio verstaan we ook niet. Omdat ik toch graag radio luister, en we hier een dik vet internetabonnement op onze mobielen hebben, luister ik vaak naar Radio 2 of 3 via de App op de smartphone.

Zo ook vanochtend, toen ik met de trein naar het werk ging. Radio 2, want om negen uur 's ochtends sluit de sfeer hier meestal niet zo goed aan bij de sfeer van 3FM in de nacht ;)

En als afsluiter hoor ik vaak Henk van Steeg, van het programma VanSteegTot1, het spel 'raad de laatste plaat' spelen. De hints zijn niet altijd even gemakkelijk, maar vandaag was er niet veel twijfel over, en The Beatles met Here Comes The Sun zou de laatste plaat zijn. Ik stond op de roltrap op mijn werk, en tiepte het antwoord in de App, hing mijn jas op, en ging een bakkie koffie halen. De automaat bliept net dat hij klaar is, en toen ging de telefoon. Volgens het redactielid moesten ze voor dit nummer, maar even met het 'land van de rijzende zon' bellen!

Zo gezegd, zo gedaan! Niet veel later was ik in de uitzending, en een tikketje zenuwachtig, maar erg leuk gesprekje gehad... en of ik gewonnen heb? Luister zelf maar!

https://youtu.be/qJEb9GMSw60