Het is even stil geweest op het blogje, en we hebben vanalles beleefd de afgelopen tijd... dus ook de hoeveelheid verhalen die we hierop hadden moeten gaan zetten was enorm gegroeid.

Nu, ik sla het allemaal even over, en pak de draad op bij vandaag. Het is tenslotte beter om iets te schrijven, dan te blijven mijmeren.

Vanochtend was het zo ver, en mocht ik voor het eerst op komen dagen bij de badmintonclub van Omron. Jazeker, op het bedrijfsterein zit een sporthal met ruimte voor vier banen. Het heeft wat moeite gekost om met de juiste mensen in contact te komen, maar vanochtend stond ik er dus, tikkie zenuwachtig, deels omdat ik gewoon niemand kende, en deels ook omdat Aziaten het typisch heel erg goed doen in de badminton-wereld... aan de andere kant, dit was 'maar' een bedrijfs-clubje....

Zo strikt als Japanners zijn met de tijd voor officiële aangelegenheden (bijvoorbeeld voor onze medische keuring in Nederland werd van ons gevraagd om tussen 08:00 en 08:30 aanwezig te zijn... wij waren er om twee over acht, en daarmee de laatste van de ongeveer twintig cliënten ;)), zo laks zijn ze blijkbaar met hobbies! Badminton is van tien tot één, maar het werd mij op het hart gedrukt om om half elf te komen, omdat er voor die tijd nog niemand was!

Nou ja, dat doen ik dan maar, om vijf voor half elf stond ik binnen... als derde!
Rond een uur of elf waren er een mannetje of 14 (en twee kleine kinderen). Eerst even warmspelen (kokendheet was ik!) en daarna in totaal vier potjes gespeeld. Eéntje gewonnen, en de rest kun je raden. Het gaat er daar pittig aan toe! Een stuk sterker dan mijn relaxte, gezellige Brabo-clubje in Den Bosch! Maar eerlijk is eerlijk, ik was afgepeigerd (was? ben het nu nog!), maar het voelde heerlijk! Woensdagavond weer :) Zo rond kwart over één taaiden we af... tot zo ver de Japanse stiptheid ;)

Snel naar huis om te lunchen met mijn lief, en daarna op verassingstocht naar Kyoto! Ik had nog, half voor haar verjaardag, en half omdat het gewoon leuk is, een leuk tentje om een drankje te drinken uitgekozen... tussen veertien katten! Superleuk, een echt katten-café!

Het was een hele fijne sfeer, de koffie was niet onaardig, en we hebben uiteraard lekker met de beestjes gekroeld. Maar meer nog hebben we ons verbaasd over het 'cultuurvershil' met Nederlandse katten! Nederlandse katten snuffelen, die willen even aan je ruiken, en kun je lekker over hun kopje aaien. In Japan sla je blijkbaar op hun achterwerk! Ja, dat lees je goed, wij stonden net zo verbaasd, maar de katten vonden het heerlijk! Het personeel deed het af en toe even bij ze, en dan lagen ze heerlijk te genieten van alle aandacht. Ook als je je hand aanbood om even te ruiken, hadden ze geen idee wat je wilde. Het zelfde gold voor de typische geluidjes waar katten in Nederland op reageren... geen reacttie... al kan dat het taalverschil zijn ;)

Na een uurtje overladen met knuffeligheid te zijn, zijn we weer naar huis getreind, en hebben we snel wat spulletjes voor de fiets gehaald. Ik heb namelijk besloten dat nog twee maanden wachten op de fiets te lang is, omdat het nu écht heerlijk (fiets)weer is, dus ik heb eergisterenavond op een japanse website een vouwfiets voor 9980 yen (zo'n 75 euro) gekocht, inclusief slot, 6 versnellingen, en verzendkosten! En wat schetste onze verbazing, vanochtend kwam hij al binen! Vandaag meteeen dus lampjes bij de Daiso (100-yen (80 cent) winkel gehaald, en voor 77 euro staat hier een blinkend witte racemobiel klaar! Deze hebben we vanavond in elkaar gezet en na een kort rondje parkeerplaats aan de ketting gelegd, om hopelijk zo snel mogelijk ingezet te kunnen worden als woon-werk vervoersmiddel!

Tot zo ver de update, klik voor de foto's op 'Nekokaigi', en het filmpje hoe je op z'n Japans een kat aait staat hier. Voor de mensen die echt niet kunnen wachten op alle pluizigheid, check: https://www.flickr.com/photos/44192178@N04/sets/72157626664306986/

Siebrand