Yes, we zijn weer bij met schrijven! Dit weekend hebben we bewust een beetje rustig gehouden, en leuke dingen gedaan.

Vrijdag was ik laat thuis van het werk, gelukkig had Anna heerlijke spinazie-gehakt-pasta gekookt. Verder zijn we erg tevreden met onze bank

Zaterdag zijn we met de bus naar de Aeon-mall geweest. Een enorm groot winkelcentrum dat uit meerdere (enorme!) gebouwen bestaat. Hoe groot? Dat is lastig uit te drukken. Voor wie van nummertjes houdt, hij is 177,000m² groot, en heeft zo'n 4300 parkeerplekken. Voor wie van en beschrijving houdt quote ik Anna: 'Zo groot als de grootste Bijenkorf, en dan keer tien!'.

We hebben voornamelijk rondgelopen om in ons op te nemen wat er allemaal voor winkels zitten, en lekker geluncht. Een uurtje all-you-can-eat buffet waar allerlei rauw eten op stokjes zit, dat je aan tafel zelf paneert en frituurt. Heerlijk! En uiteraard ook ruim voorzien van toetjesbuffet (met chocoladefontein :)).

Na veel geslenter en een sporttas rijker zijn we naar huis gegaan. Omdat we vrij laat (en véél en máchtig!) geluncht hadden, hebben we niet noemenswaardig avondgegeten, en zijn we na een gezellig skype-gesprekje met Wouter, Jolanda, Berend en Dieke naar een lichtjesfestival in Kusatsu gegaan! Ik heb het bij gebrek aan de echte naam 'Glow Kusatsu' gedoopt!

Rond half acht kwamen we aan, en in anderhalf uur hebben we precies alles kunnen zien. Het was erg leuk, een route vol met lichtjes, kunstwerkjes, waarin ook veel inzet van scholen en tempels zo te zien was. Omdat het wat veel foto's voor hier zijn, heb ik een los foto-albumpje gemaakt, die je kan zien door hier te klikken!

Er waren ook allerlei eettentjes, waar we op het einde nog een cracker met ei gegeten hebben (niet heel bijzonder, wel lekker) en een pannenkoekje met zoete bonen pasta.

Omdat ze het zo leuk vonden dat wij gajin (buitenlanders) bij dit kleine dorpsfestivalletje kwamen kijken, kregen we een extra pannenkoekje er bovenop!

Erg lekker, en deze kostte ons een luttele 140 yen (iets meer dan een euro), vers van de plaat!

Erg leuk avondje dus. De route was helemaal verlicht met een spoor van lampjes (zie ook één van de foto's in het albumpje), en op sommige plekken was (live) traditionele muziek, of er werden vertellingen gedaan (gokken we, ons Japans is nog niet zo goed).

Dat laatste proberen we stukje bij beetje te op te pakken. Anna zit al een paar weken op Japanse les, en ik probeer via wat zelfstudie het een en ander onder de knie te krijgen. Op de losse woordjes die je altijd wel oppikt na, begint het lezen ook zijn vruchten af te werpen. Japan gebruikt drie 'alfabetten' De Kanji, Hiragana en Katakana.

Kanji is als-het-ware een plaatjesschrift. Zoals iedereen in Nederland het snapt als je "Ik ♥ van jou" schrijft, of drie x-jes onder een berichtje plaatst, zo heeft Japan dus voor bijna elk woord of begrip een eigen symbooltje. Prima te leren, er zijn er alleen zo'n 13000 al worden er typisch 'maar' zo'n 2000 tot 3000 veel gebruikt.

Daarmee kunnen ze echter nog niet alles schrijven, dus voor alles wat geen specifiek symbooltje heeft, gebruiken ze de Hiragana. Dat zijn 46 karakters die elk voor een klank staan, waarmee de woorden fonetisch geschreven worden. Zo heb je 5 karakters (a-ri-ga-to-u) die samen het woord arigato vormen, oftewel 'dank je wel'. Behalve lezen, moet je om hier iets mee te kunnen, dus ook weten wat het Japanse woord betekent.

Voor leenwoorden echter, die voornamelijk uit het Engels komen, gebruiken ze een ander schrift, de Katakana. Zo'n 48 karakters. De woorden die hierin geschreven zijn, kunnen we behalve uitspreken, dus soms dus ook nog snappen!

Anna leert het zoals het hoort, eerst de Hiragana, daarna de Katakana. Ik heb de Hiragana overgeslagen, en ben direct aan de Katakana begonnen. Simpele woordjes kan ik al aardig lezen, zoals het bekende noodle-gerecht 'ramen', en de 'Toyota Prius'. Het scheelt natuurlijk als je de context ook kent ;)

Erg leuk, dat we nu stapje bij beetje kleine woordjes her en der kunnen lezen. Op mijn werk zitten in de techniek erg veel leen-woorden (copy-paste heet in het Japans copy-pé), maar het is nog niet altijd even makkelijk, sportclub in het Japans is bestaat uit twee Kanji voor sport (die gaan we voorlopig nog even niet leren) en de drie katakana karakters daarna vertalen klinken als ku-ra-bu. Spreek club met een verschrikkelijk Japans accent uit, en je komt er achter wat het betekent, maar makkelijk is het zeker niet... Wel leuk!

Er komt weer een volle werkweek aan, ik weet nog niet wanneer de volgende update komt, maar zodra we weer wat te melden hebben, komt het hier weer te staan!

Siebrand

ps. ik had leuke voorbeeldjes bij de Kanji, Hiragana en Katakana geschreven, maar deze website veranderd alle karakters in ???'s... dus het verhaal moet het zonder voorbeeldjes doen