Maandag 23 november was een feestdag! Vrij vertaald 'Labor Thanksgiving day' oftewel 'Dankdag voor de arbeid'. Niet dat de Japanners dat weten, die kennen alleen maar het concept VRIJE DAG! Een vraag waarom leidt steevast tot het pakken van een smartphone met google. Hoe dan ook, geen vieringen, geen festival, wel drie dagen weekend! Dus... zondagochtend in de Shinkansen, op naar Hiroshima!

Even schrikken wat de kaartjes kosten, maar goed, met de Shinkansen is de rit twee uur, en met de normale trein zeven! Die keuze was dus snel gemaakt!

Na heerlijk met 300 KM/uur over het exclusieve Shinkansen-spoor gezoefd te hebben, bleken in Hiroshima alle bagagekluisjes op het station al vol te zitten. Eerst langs het hostel/hotel om onze bagage afgegeven te geven dus. Die is gelukkig dicht bij het station, en ze hadden er ook nog handige (reis)tips en een goede kaart voor ons.

We hadden ons voorgenomen om dit weekend naar de Miyajima tempel en de achterliggende Misen berg hiking trails te gaan, een bekende toeristische attractie vlakbij Hiroshima, en het Peace Memorial en Museum in Hiroshima zelf te bezoeken. Omdat het mooi weer was, en er voor de maandag regen voorspeld was, zijn we eerst naar Miyajima gegaan, en hebben we het museum voor de druilerige dag bewaard.

Na een stukje treinen, gingen we op de pont, en vanaf daar zagen we de bekende 'poort in het water' al liggen.

Daar aangekomen was het een drukte van jewelste. Horden toeristen die aan één stuk door lastig gevallen werden door opdringerige herten (wel zonder gewei) die wat te eten wilden hebben. Met alle eet-kraampjes op straat was er ook genoeg wat de hertjes ook wel lustte.

We zijn toen door de menigte heen naar de Miyajima tempel gelopen, en daar toch ook maar even in de (typisch Japanse) rij gestaan voor een mooi foto-plekje.

Achter de tempel ligt de Misen berg. Die wilden we beklimmen, maar omdat onze magen reeds aangaven dat het echt lunch-tijd was, zijn we de achterstraatjes ingedoken, en hebben een restaurantje gevonden waar ze de bekende Hiroshima-styleOkonomiyaki serveerden. Okonomiyaki iseen op de bakplaat bereide 'omelet' met allerlei groente/vlees/rice-cace/kaas/etc. er in, en is er in Osaka- en Hiroshima-style. Het verschil tussen de varianten is dat de Hiroshima-style opgebouwd is uit verschillende lagen, en noodles bevat, waar de Osaka-style meer een normale omelet/pannenkoek is.

Na deze heerlijke, lokale lunch zijn we op pad gegaan, de Misen berg op. Er lopen drie routes naar boven, welke ongetwijfelt alledrie prachtig zijn, maar ook per stuk een uur of twee kosten. Gezien het al halverwege de middag was, hebben we de 'normale' route gekozen. Nu hadden we wel verwacht dat het mooi zou zijn, het is niet voor niets een toeristisch attractie, maar het overtrof onze verwachtigen!

Het bos op deze berg is al eeuwenlang bescherm door de lokale krijgsheren, en later de keizer. Dit is wat ze noemen een echt oerbos (primeval forest), en dat was te zien ook. De route was duidelijk aangelegd, maar daardoor bleeft alles daaromheen ook mooi in takt. Aan het einde van het pad was een bijzonder mooie tempel waar we even konden uitrusten.

Er gingen vanaf de tempel verschillende paden verschillende kanten op. Omdat we toch nog even naar de 'top' van de berg wilden, kozen we de route naar de 'Observatory'. Ook hier bleef het bos ons verwonderen.

En bovenop de berg, stond een gloednieuw gebouw van drie verdiepingen! Compleet met toilet en muziek! Het was even een schok, zoiets nieuws in zoveel pure natuur, maar toen we eenmaal bovenop het gebouw stonden, snapten we het volledig. De zon was aan het ondergaan, en we hebben een lange tijd staan genieten van het prachtige uitzicht.

Omdat het al laat (en donker, en de paden zijn niet verlicht) was, besloten we met de kabelbaan terug te gaan. We hebben nog even gerend, omdat ze omriepen dat de laatste cablecar over 15 minuten zou gaan (en het was 30 minuten lopen volgens het bordje), maar toen we daar aankwamen stond er nog een hele rij mensen. Ondanks dat de officiele sluitingstijd gepasseerd was, riepen ze toen om dat ze zouden doorgaan tot iedereen weer beneden was. Gelukkig maar, want zo'n stuk hiken was overdag al zwaar, maar moe en in het donker....

Eenmaal beneden aangekomen liepen we terug langs de Miyajima tempel en werden we nog beloond met dit mooie uitzicht.

Terug met de pont en trein naar hiroshima, en daar een Hiroshima-style dip-ramen gegeten (gewone ramen met een los, pittig sausje waar je de noodles in dipt). Ik vond het een beetje heet; rood hoofd en zweedruppels op mijn voorhoofd; ik had namelijk per ongeluk de expert-level spicyness gekozen, maar het was heerlijk!

Toen terug naar ons hotelletje. Onderweg nog wat snacks gehaald, en eenmaal op de hotelkamer hebben we niet veel meer gedaan. Het was een vermoeiende, maar prachtige dag, met nog een mooie dag in het vooruitzicht!

Siebrand