Na een heerlijke avond en nacht in ons hotelletje (eerst heerlijk omstebeurt in het mini-zitbadje en daarna als een blok geslapen op ons knetterharde bed (we zijn straks helemaal geen zachte bedden meer gewend joh!)) was het tijd voor onze tweede dag Hiroshima.

Nou zullen de meeste mensen wel bekend zijn met Hiroshima. Helaas is dat niet om het lekkere eten (alhoewel de oknonomiyaki erg lekker was) of om de architectuur (veel grote grijze flatgebouwen). Nee, Hiroshima is wereldwijd vooral bekend om het feit dat het de eerste stad is waar een atoombom tot ontploffing is gebracht.

Hoe naargeestig ook, de stad heeft zich dit feit toegeeigend en is bekend om zijn rol in protesten tegen kernwapens. Zo schrijft de burgemeester jaarlijks protestbrieven naar landen die actief bezig zijn met het ontwikkelen en testen van kernbommen en hebben ze een groot herdenkingspark, inclusief museum.

Dit park stond voor vandaag op onze agenda. Dus na een snel kopje koffie met een sandwich (ik ga het geen boterham noemen, daarvoor is het Japanse brood te wit, te klef en te zoet) bij een koffietentje gingen we daarnaar op weg.

Helaas kwamen we er eenmaal in het park achter dat een groot deel van het museum gesloten was voor renovatie. Gelukkig hadden we een Engelse audiogids gehuurd, dus konden we het stuk dat we niet konden bekijken wel beluisteren. Dit ging voornamelijk over de geschiedenis van de stad Hiroshima, de rol van Japan in de tweede wereldoorlog en de ontwikkeling van de atoombom.

Eenmaal bijgekletst begaven we ons in de mensenstroom (geen idee of het altijd zo druk is, of dat het kwam doordat het een feestdag was, maar het was echt file lopen!) de tentoonstelling in.

Eigenlijk kan ik over de inhoud van het museum vrij kort zijn.
Aan de ene kant was het ontzettend indrukwekkend: de maquettes waarin je kon zien hoeveel er vernietigd was, de filmpjes waarin de ontploffing en de daarop volgende schokgolven zichtbaar werden gemaakt, de foto's van de ravage, de persoonlijke verhalen..

Zo was er dit

Deze kraanvogels zijn gevouwen door een meisje dat zonder (zichtbare) verwondingen uit het getroffen gebied wist te komen. Helaas werd ze vrij snel alsnog ziek door de radiatie. Nou is er in Japan een bijgeloof dat als je 100 kraanvogels vouwt terwijl je ziek bent, je beter wordt. Geen idee of dit meisje ooit de 100 heeft gehaald, maar ze is wel overleden aan de gevolgen van de radiatie.

Aan de andere kant was het allemaal eigenlijk net TE. Ik snap dat het afschuwelijk moet zijn geweest en dat dit museum erop gericht is om mensen dat duidelijk te maken in de hoop dat het nooit meer gebeurd. Maar na de zoveelste vitrinekast met een kledingstuk en een verhaal over een kind dat zich op X meter van de ontploffing bevond zich ondanks afschuwelijke verwondingen naar huis wist te slepen maar daar overleed heb ik mijn audiogids uitgezet. Ik kon er gewoon niet meer tegen.

Al met al was het museum erg indrukwekkend, maar wat ons betreft teveel gericht op het persoonlijk leed en te weinig op de feiten. Zo heb ik na een bezoek aan het museum geen idee hoeveel mensen er nou eigenlijk getroffen zijn door de bom (direct of door de radiatie) of hoe lang het duurde voordat de stad weer werd opgebouwd.

Eenmaal buiten hebben we eerst maar even ergens op een bankje in het park uitgepuft. Gelukkig scheen het zonnetje (de beloofde regen bleek verdwaald) dus konden we aangenaam bijkomen in onze t-shirts.

Ondanks het feit dat we al erg vol zaten met indrukken wilden we toch nog graag één ding zien. Namelijk de 'a-bomb dome'.

Dit is het enige gebouw dat bewaard is zoals het was nadat de bom was ontploft. Het gebouw is eigenlijk nog wonderbaarlijk intact. Dit komt doordat het relatief dichtbij de ontploffing stond. Dat klinkt onlogisch, maar de bom ontplofte op 580 meter hoogte. Door die ontploffing ontstonden, naast een bizarre hoop hitte en straling, ook een aantal horizontale schokgolven. Die schokgolven zorgden ervoor dat de meeste gebouwen tegen de grond gingen. [Pin me hier niet op vast, dit is mijn interpretatie van wat er in het museum verteld werd. Ik ben geen deskundige ;-)]

Ik vond het in elk geval indrukwekkend om te zien. Misschien door alles wat we al mee hadden gekregen in het museum kwam het juist hier heel goed binnen wat er gebeurd was en wat een ravage en chaos het geweest moet zijn.

Na nog een rondje gelopen te hebben door het park besloten we dat het tijd was om vrolijkere dingen te gaan doen en zijn we nog even door de stad gelopen en hebben we wat grote winkelcentra bewonderd (onder andere tokyu hands, waar ze hele maffe, maar voornamelijk hele dure snufjes hebben) voordat het tijd was om weer met de Shinkansen naar huis te gaan!

Alles bij elkaar was het een heerlijk ontspannen, schitterend maar ook wel heftig weekend!

Anna