5 December, dan komt Sinterklaar in een land hier ver vandaan.. Gelukkig had hij zijn schip uitgeleend, en kregen ook wij een cadeautje: eindelijk zijn onze fietsen hier bezorgd!

Een hele opluchting na twee maanden met alleen OV en één zeer klein vouwfietsje gedaan te hebben. Op mijn koplamp na hebben de fietsen de reis goed overleefd.

Na de fietsen in ontvangst te hebben genomen, begon ons echte avontuur voor deze dag. Deze week was Just, de vader van Anna bij ons op bezoek. Daarover zal Anna binnenkort nog een 'special' schrijven, maar hier alvast het verslag van onze dagtrip naar Nara!

Nara was de hoofdstad van Japan van het jaar 710 tot 794. Nu is het vooral bekend als toeristische attractie waar herten vrij rondlopen en de vele tempels in het prachtige park.

Vanuit het station zijn we door de prachtige oude stad naar het park gelopen. Omdat we rond lunchtijd arriveerden, hebben we eerst heerlijke (Osaka-style) okonomiyaki gegeten voordat we het park inliepen.

Het park zelf was typisch Japans: zeer goed schoon en bijgehouden, maar er was weinig natuurlijks aan. De hertjes waren schattig, maar waren vooral geïnteresseerd in of je hertenkoekjes (die op elke straathoek verkocht werden) bij je had.

Toch leuk om te zien, en door dit park liepen we naar de hoofdattractie: de Todai-ji. Dit is een beroemde Boeddhistische tempel en tevens Japan's grootste houten gebouw, waarin 's wereld's grootste Boeddha, door de Japanners Daibutsu genoemd, staat.

Het is moelijk om te zien, maar dat ding is echt enorm groot! Je kon er leuk een rondje omheen lopen, dan door eventueel het 'neusgat van Boeddha' gaan (dat is een gaatje in een pilaar, ter grootte van het neusgat van Daibutsu's neusgat dus). Anna paste er doorheen, en heeft daarmee verlichting voor haar volgende leven verdient. Ik hoop voor Anna dat ze tegen die tijd gezelligere verlichting dan de huidige typische Japanse TL / spaarlamp hebben ;)

Omdat het rondje tempel(s) helemaal niet lang duurde zijn we verder gelopen door het park. Het geheel was duidelijk op meer toeristen berekend, maar omdat december niet echt het seizoen daarvoor was, was het heerlijk rustig in de rest van het park.

Het was een heerlijke wandeling. De Kasuga-shrine achterin het park, staat bekend om zijn vele stenen lantaarns. Er stonden er in het hele park her en der wel een paar, maar bij deze shrine werd echt duidelijk waarom ze alle lantaarns maar 2x per jaar aansteken.

Daarna zijn we lekker op tijd terug gegaan, en hebben we in Kyoto een leuk restaurantje opgezocht. Hier draaiden ze alles van The Beatles, en serveerden ze een ander typisch Japans gerecht gegeten: yakatori. Dit betekent vrij vertaald: "alles wat eetbaar is van de kip op een stokje". Om eerlijk te zijn hebben we de kippenharten en nekken niet uitgeprobeerd, maar allerlei soorten kip, groente en de eend met komijn die dit specifieke restaurantje op de kaart had staan, des te meer! Alles werd live voor onze neus op de houtskoolBBQ bereid, en was heerlijk!

Met een volle maag, zijn we, al Beatles-neuriënd, terug naar huis gegaan. De dag hierna hebben we tenslotte ook nog een heel programma!

Siebrand