Bij iemandthuis uitgenodigd worden in Japan is iets bijzonders. Vrienden en familie ontmoeten elkaar liever in gelegenheden die daarvoor bedoeld zijn. Restaurants, kamers met of zonder onbeperkt drinken, eten, karaoke... ga zo maar door, maar doorgaans zijn Japanse huizen niet ingericht op bezoek.

Het parkeerbeleid in Japan getuigt hier ook van. In woonwijken zijn geen publieke parkeerplekken. Elk huis heeft typisch net zoveel parkeerplekken als dat het huishouden auto's heeft. Alleen bij winkels en restaurants zijn typisch publieke parkeerplekken, al dan niet betaald.

Ondanks dat, vonden Daisuke en Hatsuki het nodig om ons bij hun thuis uit te nodigen. Super leuk en speciaal dus. Reden voor ons om hen ook bij ons uit te nodigen, en te tracteren op een Nederlandse avond!

Zaterdag de 16 was het zo ver. Rond zes uur ging onze bel, en lieten we twee ietwat nerveuze Japanners binnen. Fris door de wandeling (het is een kwartier lopen, maar inmiddels al weer best koud hier), begonnen we lekker met wat drinken, wat roomboter-zoutjes (uit ons 'kerstpakket', dank je wel mams!) en wat blokjes echte Nederlandse kaas. Het viel allemaal goed in de smaak, en niet veel later begon ik met de hoofdmaaltijd. Gelukkig hebben we een open keuken, want ik was wel even bezig, met voor vier personen pannenkoeken bakken!

Na ampel beraad hadden we namelijk besloten dat pannenkoeken het meest Nederlandse gerecht was, wat ook goed in de smaak van onze Japanse vrienden zou vallen. Voor stamppot boerenkool zou het ons niet lukken om de juiste ingrediënten te vinden, en al zou dat wel lukken, het ligt veel te zwaar op de maag als je de Japanse keuken gewend bent. Een stuk of wat normale-, spek-, kaas- en appelpannenkoeken later gingen we aan tafel en begon het eten. Gelukkig beviel het, en we zijn een flink eind gekomen. Onze favoriet is (en blijft) de spek-kaas pannenkoek, Daisuke was erg fan van de appel-variant en Hatsuki kon (of durfde) niet te kiezen.

Niet alles ging op, en dat was maar goed ook, want Anna had als toetje verse appelaart gebakken! Ook heel Nederlands, echter begrepen we niet exclusief. Daisuke en Hatsuki waren al bekend met de appeltaart, al was onze variant (minder zoet, wat kruimeliger) wel nieuw voor ze. In Japan zijn ze erg gek op 'kèki', oftewel cake/taart. Er zijn thee-met-taart café's waar ze veel 'shortcake' en kwartkaart-achtige, losse puntjes gebak hebben (erg zoet), maar blijkbaar hebben ze af en toe ook appeltaart. Hoe dan ook, ze vonden het heerlijk! Ze hadden voor deze avond ook een toetje voor ons meegenomen: een prachtig doosje met gesuikerde mochi-balletjes in allelei kleuren. Misschien waren het ook verschillende smaken, al was het verschil miniem). Helaas bestaat nu alleen het doosje nog, maar het was enigszins vergelijkbaar met zoiets:

Tevens hadden nog een paar cadeau's voor ons meegenomen: een etui voor Anna en een prachtig doosje met snoepjes voor ons:

Daarna zijn we lekker in de zithoek gaan zitten, en hebben we een kleine bier-proeverij gehad met een paar van Nederland en België's beste (of eingelijk, enige die we hier konden krijgen) biertjes: Duvel, Liefmans, Delirium, Leffe Blond, Leffe Dubbel en Duvel.

Onder het genot van een paar rondje Mario-kart op de Nintendo 64 ...

Was het een erg gezellige avond. Zo omstreeks het laatste biertje vielen de oogjes van Anna en Hatsuki een beetje dicht, en hebben we ze weer uitgezwaaid.

Het was een superleuke avond! Hopelijk spreken we binnenkort weer wat af!

Siebrand