Vandaag staat 'het andere' paleis op het menu, maar omdat de eerste Engelse rondleiding pas om 11:00 is, gaan we voor de laatste van de middag, en 's ochtends: shoppen!!

Om de dag te beginnen eerst maar eens de straat overgestoken voor een bezoek aan 'Coffee and Bakery', met allemaal lekkere broodjes in de etalage. En zowaar, het blijkt inderdaad een heuse bakkerij, met allemaal lekkere broodsoorten, en een alleraardigst espresso-apparaat.

Toen we driekwart verorberd hadden, en de rest in zakjes gestopt hadden, zijn we in de metro gestapt. Bij Myeong-dong uitgestapt om yens naar wons om te wisselen, en door de -verder niet bijzondere- wijk Chungmuro naar de beroemde Namdaemun markt gelopen.

De Namdaemun is zoals het boekje het omschrijft: 'The biggest traditional market in Korea, selling all kinds of daily goods. Opening hours are different for every shop.'

Hier hoopten we veel traditionele (markt) dingen te zien, en misschien zelfs een leuke nieuwe bril te kunnen scoren voor Anna. Korea staat namelijk ook bekend om zijn brillen: export product nummer drie, na auto's (Hyundai, Kia) en telefoons/elektronica (Samsung/LG).

Nou. De markt was om eerlijk te zijn een beetje teleurstellend. Groot is hij zeker, het zijn veel winkeltjes. VEEL winkeltjes. Goedkoop nep-bont en andere smakeloze kleding, en alles wat de Action, Xenos, Wibra en Zeeman voeren, maar dan in duizendvoud. Goedkope troep in oude, niet mooie gebouwen. Hutje-mutje volgepropt, nog van het concept: als ik maar veel voorraad heb, dan verkoop ik vast ook veel. Iemand nog interesse in een telefoon met krulsnoer?

Desalniettemin, met koffie (triple-shot americano en een chocolademelk) zijn we geslaagd, met bril niet. Een Koreaans montuur kost tussen de 15000 en 30000 won, en glazen hetzelfde, een totaal dus van tussen de 22 en 44 euro. Er zijn ook mooiere kwaliteit brillen en glazen, maar dan stijgt de prijs al snel naar Nederlandse hoogten. We snappen waarom de Amerikaanse bloggers zo lyrisch zijn, aangezien de prijzen van brillen daar blijkbaar tussen de 250 en 450 dollar liggen... Hoe dan ook, weer hebben een brillenwinkel of tien van binnen gezien, maar steeds was het het net niet, of net wel, maar dan zaten we meteen aan de Nederlandse prijzen (zonder Nederlandse garantie ;)). We hebben dat dus maar even gelaten voor wat het is.

Zonder bril of andere zooi, maar ruim voorzien van respectievelijk cafeïne en suiker, zijn we richting het Gyeongbokgung paleis gegaan. Toen we aankwamen was net de 'wisseling van de wacht' begonnen! We hebben even staan kijken met het spektakel met mannen met opplak-snorren en -baarden, en luid trom-geroffen en ander ceremonieel vertoon.

Toen dat afgelopen was hadden we nog zo'n anderhalf uur voor de Engelse rondleiding, en nog niet gegeten. Eerst dus maar eens op zoek gegaan naar een lekker lunchje.

Op goed geluk de wijk ingelopen, en daar kwamen we 'city noodles' tegen. Niet heel groot, maar wel schoon, gerund door een drietal Koreaanse huismoeders (zo zagen ze er tenminste uit), en het meest professionele keukengereedschap wat we in de keuken zagen was een pan van het formaat waar een doorsnee Nederlands gezin boerenkoolstamppot in zou maken.

We hebben een kimchi summer radish bibimbap en een noodle soup with dumplings besteld. En... het was HEERLIJK! Originele Koreaanse smaken, goed in balans. Pittig, maar niet op een manier dat er spontaan vlammen uit je mond komen als je praat, maar net genoeg om je bij de les te houden. Moeilijk om uit te leggen hoe lekker iets is, maar we hebben ons buikje rond gegeten!

Toen terug naar het paleis voor de rondleiding. De gids was en wat oudere, Koreaanse dame die goed verstaanbaar Engels sprak, en in tegenstelling tot de gids van gisteren, wat minder feitjes spuide, maar meer verhalend over de koning, de koningin, de geschiedenis van Korea, de gebouwen en de taal, en ook een stukje over de toekomstige restauraties van deze plek vertelde. Het uur vloog om, en we zagen mooie plaatjes, die we dan ook prompt vastgelegd hebben op de gevoelige plaat!

Wat het paleis inhoud kan ik kort over zijn: de Koreanen hadden een paleis (Zie het verhaal van gisteren), en toen bouwden ze er nog één, maar dan 1000 meter verderop. Zelfde bouwstijl, zelfde soort 'troonzaal' met dezelfde stijlelementen, zelfde verwarmingstechniek, dezelfde schilderingen en versieringen, zelfde kleurgebruik, zelfde stenen brug over en zelfde soort lege rivier, en ook hordes van dezelfde Koreaanse meisjes in Koreaanse traditionele kledij die 'fotoshoots' voor wat wij dachten hun facebook aan het houden waren.

Na de rondleiding zijn we niet lang blijven plakken... Eerst maar eens langs huis voor dikkere sokken (het was toch wel erg fris namelijk), en door naar Itaewon shopping street. 'Very international 1.4km long shopping street, aimed at all kinds of foreigners'.

Nou, dit was op zijn minst hilarisch! Pizza, pasta, wijn, clubs, shot-bars. Spaanse, Italiaanse, Engelse, Japanse, Mexicaanse, Franse, Amerikaanse en ga zo maar door eettentjes. Zelfs een heus glamping-restaurant, waar je op Fatboys zit en eet bij het licht van een olielamp.

Al wandelend herkende Anna een Engelse pub die genoemd was in één van de boekjes, de Rose & Crown. Die werd 'niet eens heel slecht' genoemd, en we waren al wat hongerig, dus wij naar binnen.

Het viel ook alleszins mee! De muziek paste niet echt, maar de inrichting was leuk. Er hangen tv's met sport en een (elektronisch) dartbord. Op de kaart staan allerlei internationale bieren en pub-food. We zijn uiteindelijk voor de enige twee Koreaanse tapbieren gegaan, een bittere, amberkleur en een lange blonde.

Ook met eten hebben we de gok gewaagd, een hamburger en shepherds pie, en die waren eigenlijk verbazend goed! (Rund)vlees of hamburgers in Japan zijn er voornamelijk in twee soorten, verschrikkelijk duur of verschrikkelijk vies. Deze was geen van beide! Ook de shepherds pie was erg lekker, ondanks dat ze zich niet heel strikt aan het officiële recept gehouden hebben.

Met een volle buik de rest van Itaewon shopping street afgelopen. Het zag er allemaal erg leuk uit, maar omdat het toch maandagavond is, waren veel café's en clubs leeg.

's Middags hadden we het plan gemaakt om deze avond een jazz-café op te zoeken om onder het genot van een biertje een beetje te relaxen. Het café lag op een klein half uur lopen van het metrostation bij ons appartement, en was waarschijnlijk open... Toen we met dat vooruitzicht vlakbij ons appartement uit het metrostation stapten, hebben onze vermoeide benen voor ons de plannen aangepast naar een drankje en snackje van de 7/11, en een muziekje uit de bluetooth speaker die in het appartement staat ;)

Morgen de excursie naar de DMZ, dus na dit verhaal geschreven te hebben, zijn we lekker in bed gekropen na en dag van veel indrukken.