Zondagochtend kregen we een mailtje van Daiksuke, of we zin hadden om die middag mee te gaan naar een klassiek concert in Otsu, onze woonplaats! Het was wat kort dag, maar we hadden toch geen concrete plannen, dus snel een mailtje terug dat ons dat erg leuk leek. Even later krijgen we antwoord, dat we om één uur opgehaald zouden worden. Nog een uurtje om te douchen, aan te kleden en op te tutten dus... het is tenslotte zondag :)

Pas gedurende de dag werd duidelijk hoe alles nou precies in elkaar steekt. Blijkbaar geeft de middelbare (meisjes)school waar Hatsuki op gezeten om het jaar een afscheidsconcert, wat je gratis kunt bezoeken als oud-leerling, en blijkbaar ook als vrienden-van-de-man-van-oud-leerling. Prima!

We zijn lekker op tijd, en hebben een mooie plaats, redelijk voorin. Tot onze grote verbazing zijn we niet de enige-niet Japanners, de teller staat inclusief ons op drie! Een unicum ;)

Helaas mochten we geen foto's maken, maar het orkest bestond voornamelijk uit meisjes van een jaar of 14~15, en enkele invallers die duidelijk ouder waren en niet het suffe bruine schooluniform droegen ;). Wij vonden dit uniform een van de minst mooie die we in tijden gezien hadden, gelukkig verstaat niemand het als je dat in het Nederlands zegt :)

Ze begonnen al snel, en de eerste helft bestond uit drie leuke, vlotte stukken.

1. Delibes Coppélia - Walsmuziek (voor ballet)
2. Rossini - The Barber Of Seville (Overture)
3. Masato Kouda - Proof of a Hero (Monster Hunter)

- pauze -

4. Brahms - Symfonie nr. 1 (alle vier de delen).

De eerste twee stuken waren leuke, vlotte stukken, de derde was wat pompeus maar ook erg leuk. Die derde is overigens de enige Japanse componist. Hij is nu 44 jaar en componist van vele verschillende... computerspellen! Monster Hunter is een computerspel wat in Japan erg populair is, en dit is de Titelmuziek van dat spel. Helaas kenden wij het niet, maar dat maakte de muziek niet minder mooi!

De tweede helft bestond uit de volledige eerste Symfonie van Brahms. Ook erg mooi, maar wat zwaarmoediger dan de eerste helft, welke ons het meeste kon bekoren.

Aan het einde van het concert werd uitgebreid te tijd genomen om voor iedereen te klappen, en wees de dirigent meermaals verschillende leerlingen aan om op te staan en te buigen, waarna elke keerhet applaus weer aanzwelde. Dit waren doorgaans de leerlingen die dit jaar afscheid zouden nemen. Die waren te herkennnen aan en witte bloem in het jaar.

Aangezien het (bedrijfs- en) schooljaar hier van 1 april tot 31 maart loopt, was dit ook echt het einde voor veel leerlingen, en de tranen vloeiden net zo rijkelijk als de bloemen door vrienden en familie gegeven.

Kort hierna vertrokken we weer, de middag was voorbij gevlogen, en we zijn weer thuisgebracht door Daisuke en Hatsuki. We hebben enorm genoten, en in de auto kwamen we aan de praat over de sakura. De bloei van de bekende kersenbloesem-bomen is voor de Japanners heel erg belangrijk, en iedereen heeft het er dan ook over. Wij hebben voorgesteld met Daisuke en Hatsuki een Hanami te gaan doen wanneer de bloesems zouden gaan bloeien. Die afspraak staat inmiddels, en 9 april gaan we op pad!