Aangezien het ook vandaag schitterend weer is besloten we na het ontbijt eens niet de metro te pakken maar gewoon lekker te gaan wandelen. Ongeveer dertig zonovergoten minuten later kwamen we licht bezweet aan bij de Nakamise straat. Dit is de straat die naar de hoofdingang van de Senso-ji tempel leidt. Dat klinkt heel suf maar het is eigenlijk een heel leuk straatje met een ouderwets uiterlijk en allemaal souvenirwinkeltjes. Tenminste we denken dat het er heel leuk uitziet.. Nu zagen we niet heel veel want het was zwart van de mensen.

Onze eerste echte confrontatie met de drukte van Golden Week. Nou moet ik zeggen dat, ondanks de drukte, de sfeer echt super was. Iedereen was vrolijk en gezellig en alleswas heel ontspannen. De tempel zelf was groot en mooi maar niet heel indrukwekkend. (Echt, Kyoto heeft ons geruïneerd... Een tempel moet iets heel bijzonders zijn om onze aandacht nog te trekken.) Dus na een paar foto's besloten we weer verder te gaan.

Op naar de Tokyo Skytree!

Na een korte stop dan... Want door de warmte hadden we behoefte aan een ijsje. Met nog wat groen in onze mondhoeken (matcha ijs blijft lekker!) kwamen we bij de tv-toren aan. Dankzij wat positieve discriminatie (iets duurdere kaartjes met een veel kortere rij voor buitenlanders) stonden we zo'n 30 minuten later (in plaats van 4 uur) vanaf 350 meter hoogte op Tokio neer te kijken. Wat een stad zeg! We hadden 'slechts' 8 kilometer uitzicht (tikje bewolkt) dus welke kant je ook op keek.. Alles wat je zag was stad.

Aangezien het een uur of twee was hadden we inmiddels best trek. Helaas zag het restaurant bovenin de toren er niet super en wel heel duur uit! Maar net toen we bedacht hadden dat we dan maar op de begane grond wat moesten eten kwamen we het Skytree café tegen. Bij dit cafeetje kon je wat simpels eten terwijl je over Tokio uitkeek. Wij kozen voor curry en alhoewel ik niet kan zeggen dat het nou een hele goede curry was maakte het uitzicht dat ruim goed.

Eenmaal weer beneden liepen we te dubben of we nog genoeg tijd hadden om het Edo-Tokio museum te bezoeken. Het was namelijk al na drieën en het museum ging om vijf uur dicht. We hebben het uiteindelijk toch gedaan en dat was denk ik de goede keuze. Het was namelijk een heel gaaf museum en alhoewel anderhalf uur eigenlijk wat kort was hebben we toch ontzettend veel gezien.

Anders dan in veel musea zijn hier niet rijen aan vitrines waar voorwerpen worden uitgestald. Nee, in het Edo-Tokio museum is alles een stuk tastbaarder. Naast schaalmodellen en dagelijkse voorbeelden (hoeveel gaf een gezin uit in de Edo periode, wat voor beroepen waren er, etc.) waren er ook hele gebouwen nagebouwd. Hierdoor kreeg je een mooi overzicht van hoe het leven in die tijd was.

Helaas werd er, toen we op ongeveer 2/3e van het museum waren, omgeroepen dat het museum zo dicht zou gaan. Dus begaven wij onze vermoeide voetjes naar de uitgang en vanaf daar naar een leuk café in de buurt.

Ik had namelijk thuis in Kyoto al wat gelezen over biercafé Popeye. Dit café zou erg gezellig zijn én 70 bieren op de tap hebben. Nou gezellig was het zeker!

Aangezien het nog voor acht uur 's avonds was kregen we naast onze biertjes ook 2 gratis appetizers. En van deze actie kon je zo vaak gebruik maken als je wilde. Dus na 4 biertjes per persoon (met geweldige namen als Honky Tonk Stout, Pighead IPA, Golden Slumbers Pale Ale, etc ) en een heel aantal hapjes later zaten we goed vol en waren we heel vrolijk. Oh, en het was pas net na achten. Veel meer bier leek ons niet verstandig dus zijn we rustig naar het hotel gewandeld. Tijdens de wandeling hadden we nog een keer schitterend uitzicht op de Tokio Skytree, nu verlicht!

Hopelijk slapen we het bier er goed af want morgen hebben we ook weer wat gaafs op de agenda: Tokio Disneyland!

Anna