Donderdag 5 mei

De afgelopen dagen waren indrukwekkend, interessant en gewoonwegsuper. Maar ook vermoeiend. Dus vandaag hebben we wat rustigeraangedaan.

Nadat we heerlijk uit hadden geslapen besloten we eerst te genietenvan het feit dat het alweer zulk mooi weer was. Hoe? Door naar deKoishikawa Korakuen tuin te gaan.

Hier was het een stuk drukker dan we hadden verwacht en niet alleendoor de hoeveelheid mensen. Naast dit park ligt namelijk de TokyoDome. Dit is een heel groot honkbal stadium waar een heel attractiepark omheen ligt. Inclusief achtbanen. Dus om de zoveel tijd hoorde jeachtbanen ratelen en mensen gillen.

Gelukkig hoorde je dit niet door het hele park en hebben we ook nogwat mooie plaatjes geschoten op rustige plekken.

Omdat we toen toch al weer redelijk trek begonnen te krijgen beslotenwe terug te reizen naar Akihabara om op een plek te lunchendie je alleen in Japan kunt vinden.. Een maidcafé.

Dit is een restaurant/café waar je bediend wordt door allemaalschattige meisjes in uniform. Klinkt maf? Wacht maar... Op het momentdat je binnenkomt wordt je begroet door je serveerster met: "WelcomeMaster/Princess." Eenmaal bij je tafel kies je wat lekkers uit en magje de foto aanwijzen van de serveerster met wie je straks op de foto
wilt (tegen extra betaling natuurlijk).

Wij hadden besloten om voor de volle ervaring te gaan dus we haddendrankjes, lunch, één toetje en allebei een foto. Toen onze drankjeskwamen moest die van mij nog worden geschud aan tafel, waarbij wijmoesten helpen zodat het nog lekkerder zou smaken. Dit deden we dooronze serveerster na te spreken en haar 'dansje' mee te doen.

Siebrands drankje was al bereid, maar aangezien het nog niet schattigwas moest daar natuurlijk ook wat mee gebeuren! Dus mocht hij kiezenwat hij er voor beest op wilde laten tekenen. Hij koos een kat en diewerd dus live door onze serveerster getekend.

Ook ons eten was ontzettend schattig. Siebrand had een curry in devorm van een puppy hoofdje en ik had een omrice waar een vlinder opgetekend werd. Natuurlijk moest ook hierbij een magische spreuk gedaanworden om het extra smaakvol te maken. Nou, aan de spreuk zal het nietgelegen hebben maar lekker was het wel!

Na een ontzettend schattig toetje wilden we graag onze foto's makenmaar onze keuzes bleken bezig op dat moment... met live optreden! Viervan de serveersters zongen een mierzoet liedje (mee met een bandje) endeden daar een ontzettend schattig dansje bij.

Toen dat eenmaal klaar was konden we onze foto's maken. Het duurdeeven voordat we ze kregen want ze moesten nog wat schattiger gemaaktworden!

Omdat we toch even bij moesten komen van al dit mierzoete gedoebesloten we in een koffietentje te gaan hangen.

Een uur later en weer wat meer terug in de realiteit was het tijd vooriets dat we allebei tof vinden: live muziek luisteren. Dit kon bij " Dear Stage." In deze combi van een maidcafé en live muziek bar werkenmensen met idol ambities [link Japanse idol cultuur invoegen?] en dietreden daar ook op.

Wat ik vanaf nu ga omschrijven is helaas een slappe afspiegeling vanonze daadwerkelijke ervaring maar we mochten binnen niet filmen offotograferen dus ik doe mijn best.

We hadden eigenlijk geen idee wat we konden verwachten. Het pand zager vrolijk maar wel wat shabby uit en het zaaltje was nog zo goed alsleeg toen we binnenkwamen. Terwijl we onze biertjes dronken druppeldener langzamerhand wel wat mensen binnen.

Zo rond 7 uur gingen de grote lichten uit en kwam het eerste meisjehet podium op. Ze zong een titelsong van een anime en deed dat bestgoed. Het publiek, dat inmiddels bestond uit een man of 20, klapteenthousiast mee. Naast ons stonden 2 Israëliërs en die vertelden ons
dat ze de vorige show ook gezien hadden en dat ons nog een verassingstond te wachten..

En dat was zo! Tijdens de drie daarop volgende optredens ging het publiek compleet los! Klappen, meezingen, gillen, stampen en compleet gechoreografeerde dansjes! Vooral de dansjes waren erg snel en woest. Wat verklaarde waarom iedereen afstand van zijn/haar buurvrouw hield. Het enthousiasme voor de artiesten was duidelijk te merken en de
artiesten vermaakten zich dan ook goed. En wij trouwens ook!

Na 4 nummers was de show over en aangezien de volgende show pas omacht uur zou beginnen besloten we eerst even een hapje eten. Eensnelle ramen later stonden we, samen met 30 anderen, klaar voor nogeen deel van de show. En alhoewel die niet ontzettend veel verschildevan de eerste show vermaakten we ons weer prima. De sfeer was super enaanstekelijk dus we hebben zelfs nog wat mee geklapt, gegild en
gesprongen.

Buiten op de deur bleken foto's te hangen van het personeel (en dus ook de zangers/ zangeressen van die avond) dus daar hebben we nog snel even een fototje van gemaakt.

Vol energie liepen we weer naar buiten, op weg naar het station.Onderweg kwamen we vrijwel langs een grote SEGA arcade hal dusbesloten we nog even te stoppen en wat spellen te spelen. We begonnenmet Mario Cart, compleet met stuur en gaspedaal, wat ik natuurlijkwon! ;-) Daarna hebben we nog even één van mijn lievelingsspellengespeeld: Luigi's Haunted Mansion. Hierbij speel je Luigi in eenspookhuis die spoken moet opzuigen met een soort stofzuiger. Defeedback van de stofzuiger en de animaties maken het een erg leukspel!

Helaas hebben de SEGA hallen geen Dance Dance Revolution dus moestenwe nog even eentje verder. Ik blijf heel slecht in dat spel maar ikvermaak me wel. Zeker als ik naar Siebrand kan kijken die het een stukbeter kan!

Eenmaal uitgespeeld was het toch wel tijd om terug te gaan naar hethotel. Morgen namelijk weer redelijk vroeg op. Dit keer voor hetGhibli museum!