Afgelopen weekend hadden we een Hanamimet Siebrands collega's. Dat zo gezellig en mooi dat het ons leuk leek om nog een keer de toerist uit te hangen terwijl de bloesems bloeiden.

Nou waren we een paar maanden daarvoor met mijn moeder bij het filosofenpad in Kyoto geweest. Dat is een heel mooi pad langs het water met erg veel groen. Een groot deel van dat groen komt van.. Ja, je raad het misschien al: kersenbloesem bomen!

Aangezien het al even geleden was dat we Daisuke en Hatsuki gezien hadden leek het ons gezellig om met zijn vieren te gaan wandelen en daarna lekker te gaan lunchen bij een noodle tentje waar ik in december al eens met mijn vader was geweest.

Onze plannen dreigden nog even in het water te vallen aangezien het een paar dagen van te voren ontzettend regende en daardoor een deel van de bloesems al verdwenen was. Maar we hadden goede hoop dat het pad hoe dan ook erg mooi, en de wandeling erg gezellig zou zijn.

En dat was het ook!

Het weer was ontzettend mooi en de bloesems nog steeds schitterend.

Eigenlijk was het alleen maar leuk dat de kersenbloesem tijd al een beetje op zijn einde liep want daardoor sneeuwde het soms kersenbloesems! Dat was echt ontzettend leuk om mee te maken en zelfs nadat de bloesems op de grond of in het water belanden zorgden ze nog voor schitterende foto's!

Al foto's makende slenterden we rustig door (ik geloof dat we in het totaal wel 60 foto's hebben! En wij eerder maar beweren dat we het maar maf vonden dat iedereen zoveel foto's van bloemen aan het maken was!!).

Het mooie weer en het feit dat er nog maar even naar de bloesems gestaard kon worden bracht een hoop mensen op de been. Dit zorgde voor een drukke, maar feestelijke sfeer. Kinderen (en een heel aantal volwassenen) probeerden de bloesems te vangen als ze rond geblazen werden. Op de bankjes zaten mensen te picknicken en ijsjes te eten. Kortom, iedereen was gewoon aan het genieten!

Tegen de tijd dat we bij het einde van het pad waren begonnen we allemaal wel een beetje trek te krijgen. Tijd om naar Hinode udon te gaan voor een welverdiende lunch!

Nou was ik daar al een keer eerder geweest (toen mijn vader in Kyoto was) dus ik wist dat er een grote kans was dat we in de rij moesten staan, maar ik had geen idee hoe lang het ongeveer zou duren. Onze wachttijd was uiteindelijk ruim een uur, maar het was zeker de moeite waard!

Doordat het weer een stuk beter was dan we hadden verwacht en we tijdens onze wachttijd voor Hinode udon recht in de zon stonden hadden we wat meer zon gehad dan gepland. Mijn neus was een tikje roder dan normaal en ik had wat zon veroorzaakte rouge op mijn wangen. Helaas kwam Sieb er wat minder goed vanaf, hij had een vuurrode nek.

Maar goed, dat is gewoon even flink smeren met aftersun en dan komt dat ook allemaal wel weer in orde!

Anna